Aan Wal

79

Haar keuken, — en daar zelf bloemen voor plukken...!

Toen ze in de voorkamer kwam, om de lepels en vorken in ’t buffet te bergen, stond de tusschen-deur naar de slaapkamer half open.

Op bed lag mevrouw, met roode wangen, heerlijk te slapen.

„Zie je nou wel,” dacht Jantje, „dat ze het noodig had! Kijk ze nou toch slapen!” En ze had bijna het gevoel, dat ze veel ouder was dan deze mevrouw.

Net toen Jantje weer de kamer uit zou gaan, werd mevrouw wakker.

„Hoe laat is het?” schrok ze. „O hemeltje, wat heb ik geslapen.”

Jantje ging naar de keuken, en hoopte dat mevrouw gauw zou komen kijken. Nu ze toch eenmaal wakker was, kon ze wel gauw eens een bezoekje komen brengen...

Mevrouw kwam, met nog diezelfde roode wangen van zooeven, en van die heel uitgeslapen oogen.

„Ik slaap nog,” lachte ze. — „O, ik wist niet, dat het zoo fijn was, om dadelijk na *t eten in bed te kruipen.”

„Ziet u nu wel,” begon Jantje, maar toen kreeg ze een kleur, dacht dat het toch wel wat brutaal klonk, al had meneer haar dan ook de opdracht