Tante Griet

54

dat ook al meepraatte van proefwerk-rekenen tot twintig en proefwerk-breien aan een pannelapje.

Het was juist die veelheid van kinderen, die Greet van ’t begin af zoo aanlokkelijk geleken had.

Ze waren allebei twaalf geweest, Marthi en zij, toen ze, in hun eerste H.B.S.-dagen, die zoo interessant en zoo echt waren, zoo heel anders dan op de gewone school, samen den weg naar huis uit waren gegaan. Ze hadden elkaar om de beurt eens mee naar haar eigen huis genomen en ze hadden het allebei in eikaars huizen erg gezellig gevonden. Marthi vond het iets reusachtigs, alleen maar een zus te hebben en niet onder te duiken tusschen allemaal broertjes en zusjes en Greet vond juist de vele afwisseling in den huize Marthi zoo gezellig.

Maar ja, sinds Wies getrouwd was, werd het zelfs Marthi wat te stil in Greets huis. Greets vader en moeder mochten nog zulke aardige men-schen zijn, — en dat waren ze! — tenslotte waren ze niet van je eigen leeftijd. En daardoor kwam het, dat het terrein van hun samenkomsten meest naar Marthi’s huis verplaatst werd.

Vandaag was er tuinboonen-dag. Onnoemelijk veel tuinboonen moesten gedopt worden, om door Marthi’s moeder te worden geweckt. Och hemel, als je daarbij de kleine beetjes vergeleek, die thuis ingemaakt werden! Maar daarentegen was hier meer hulp. Behalve de kinderen van het huis zelf, — Paul daargelaten, want als student dopte je geen tuinboonen, — plus Greet, rukten er drommen helpers aan, buurtgenootjes en vrienden van elk van de kinderen. Ze zetelden op stoelen,