Tante Griet

HOOFDSTUK IV.

Ze hadden de overgangs-proefwerken achter den rug en moesten nu gelaten een heele week wachten op hun uitslag.

Greet en Marthi schikten zich er wonderwel in. Er was nu immers toch niets meer aan te doen. Maar onuitgesproken hadden ze allebei toch wel het vage vermoeden, dat het in orde kwam. Zoo iets wist je wel, maar het stond zoo opschepperig, als je het uitsprak.

Greet was in die week bijna voortdurend bij Marthi thuis. Daar waren zoo’n tien, twintig kinderen, volgens Greet, die het thuis toch maar al-leentjes had, sinds Wies was getrouwd. In werkelijkheid waren het er maar zes, Marthi zelf meegerekend. Marthi was op één na de oudste; de oudste broer had verleden jaar eind-examen gedaan en was nu zooiets als student. Hij was heel vermakelijk, want hij had van alles verstand, sinds hij student was. Dan kwam Marthi, dan kwam Thea, die wèl al haar uitslag gekregen had, — ze ging naar de derde, — dan kwam de langarmige en langbeenige Gerrit, die zonder veel spanning wachtte op den uitslag van zijn toelatingsexamen, — zonder veel spanning, omdat zijn meccano verreweg belangrijker was dan het al of niet toegelaten worden op een of andere school, — dan kwam het kogelronde Henkie en dan kwam zoet Tettie,