Tante Griet

HOOFDSTUK III.

Den tweeden keer, dat Greet in haar kwaliteit van tante Griet de twee neven bezocht, was het niet als gast of als visite, maar op hoog-vereerend verzoek van Wies zelf.

De generaal was er al niet meer en Wies en Bernard waren ook al de eerste brooddronkenheid, die op het vertrek van de generaal gevolgd was, te boven, ’t Was ook eerst wel wat overweldigend geweest: ze mochten plotseling alles doen, waar ze zin in hadden! Bernard mocht met Wies praten, waar en wanneer hij wou, — Wies mocht de jongetjes gerust nog even bij zich houden, als ze genoeg grammen hadden gedronken, — Heleentje mocht vóór elke les even in de wiegjes kijken, — ja, en Bernard mocht zelfs, als hij een opdracht voor een boodschap had meegekregen, met iets totaal verkeerds thuiskomen, zonder een uitbrander van de generaal te duchten.

Maar nu waren ze dan gekalmeerd. Wies had het heel druk, — het schaap! — maar het mor-genmeisje, dat Fenna heette en op alles „goed mevrouw” zei, bleef nu heele dagen en zoo kwam ze er wel door. Misschien kreeg Bernard er wel wat lessen bij, dan hinderde het niet zoo erg, dat Fenna ’s middags ook betaald moest worden.

Het vereerende verzoek van Wies aan Greet

3*