Hoor eens even

0    ....    S

0    „Sinds wanneer spreekt Hare Koninklijke Hoogheid zoo oneer-    0

0 biedig van haar Koninklijken Vader?"    0

„O ja,” zei Greetje gauw. „Ik bedoel, ik weet niet meer hoe 0 0 mijn Koninklijken Vader heet.”    0

„Zijne Majesteit heet koning Pierewierewontis van Perden- 0 0 dosia.”    0

0    „Pierewierewontis van Perdendosia,” herhaalde Greetje een    0

0 paar keer in zichzelf. Want ze wilde het nu niet weer vergeten. 0 „Dank je wel,” zei ze toen. En de lakei liep buigend achteruit 0 0 de gang in en deed de deur zachtjes dicht.    0

Nu was ze weer alleen in die groote, groote zaal.

0 „Paleia,” zei ze tegen zichzelf. Want ze moest er aan wennen, 0 0 dat ze niet meer Greetje heette. En dan weer:    0

0 „Pierewierewontis van Perdendosia”.    0

„Wat zou ik nu moeten doen?” dacht ze. „Zou het avond 0 0 zijn of morgen ? En waar is mijn vader ? En waaris mijn moeder ?” 0 0    Toen belde ze maar weer.    0

Er kwam een andere lakei dan zooeven. De vorige lakei 0 0 was zeker nog moe van alle antwoorden, die hij haar had moeten 0 0 geven.    0

0    „Wat wenscht prinses Paleia?”    0

„Ik wou graag naar mijn v.... Koninklijken Vader toe,” 0 0 Zei ze.    0

0    De lakei boog diep, maar zei:    0

0    „U weet immers, dat de ministers nu bij Zijne Majesteit zijn.”    0

„Mag ik daar niet bij zijn?” vroeg ze een beetje kinder- 0 0 achtig.    0

0    Maar de lakei schudde beslist zijn hoofd.    0

0    „En mijn m ..... Koninklijke Moeder dan?”    0

„Een hofdame zal Uwe Koninklijke Hoogheid naar bed bren- 0 0 gen,” antwoordde de lakei.    0

Zoo, nu wist ze tenminste, dat het avond was. Koning 0 0 Pierewierewontis en koningin Paleia zou ze dan zeker morgen 0 0 wel zien.    0

De lakei verdween en even later kwam er een hofdame binnen 0 0 met een sleep, die wel twee keer zoo lang was als zijzelf, en een 0

0 0

000000000000000000000000000E 39 00