Hoor eens even

0

van Perdendosia. Jij bent prinsesje Paleia, dat beteekent: Appel-    0

wangetje.”    0

,En mijn moeder?” vroeg prinses Paleia.    0

Je moeder heet ook Paleia. Want toen ze nog een prinses    0

was, had ze ook appelwangetjes.”    0

„En waar moet ik nu naar toe ?”    0

„Je belt maar even,” zei de 0 fee. „Dan zullen de lakeien je 0 wel verder helpen.” En weg was 0 de fee.    0

Wat was het hier toch prach- 0 tig! Dus nu was het dan toch 0 waar, dat ze een prinses was. 0 Hoe heette haar vader ook weer ? 0 En hoe heette haar land ook weer? 0 Perdendosia. Dat kon ze wel 0 onthouden. Maar die naam van 0 haar vader kwam haar zoo 0 vreemd voor. Het begon ook 0 met een p. P .... P ... Paleia ?    0

Nee, zoo heette ze zelf. Weet 0 i    | je wat? Ze zou het maar aan 0

^    haar    lakeien    vragen.

Er stond een gouden belletje 0 op een ebbenhouten tafeltje. 0 Ze klingelde het belletje heen 0 en weer en het klonk wer- 0 kelijk veel fijner en mooier dan de koperen tafelbel bij hun 0 thuis.    0

Het volgende oogenblik stond er een lakei met een witte    0

staartpruik op den drempel van de prachtige zaal.

„Wat wenscht prinses Paleia?” vroeg hij beleefd.

„Lakei,” zei Greetje verlegen, „ik ben vergeten hoe mijn    0

vader heet.”    0

De lakei boog diep voor haar, maar zijn stem klonk toch    0

boos, toen hij zei:    0