Hoor eens even

0 als ze met haar schooltasch naar school ging en haar les moest 0 kennen. Want als je prinses was, liet je alles voor je doen en 0 hoefde je zeker niet lessen te leeren. Dat dacht ze tenminste. 0 Maar op een keer heeft ze zelf beleefd, dat het anders was.

Ze had weer erg lang in haar sprookjesboek zitten lezen en 0 moeder had haar wel vijf keer moeten roepen vóór ze merkte, 0 dat er nog een moeder bestond en een bed, waar je op tijd heen 0 moest. En toen ze in bed lag, ging ze dadelijk maar weer verder 0 met denken.

En midden in haar denken gebeurde er echt iets. Toen 0 stond ineens de fee voor haar bed, waar ze zoo vaak over gedacht 0 had. En die fee zei niets, maar wenkte vriendelijk met haar 0 vinger, dat Greetje op moest staan en mee moest komen.

Toen Greetje uit haar bed gestapt was, sloeg de fee een 0 gazen mantel om haar heen. En toen gebeurde er toch zoo iets 0 raars. Net of ze vloog door de lucht, maar ze hoefde er zich 0 heelemaal niet voor te bewegen, zoo zacht en glijdend ging het. 0 Je werd er niet moe van. En toch voelde je, dat het heel vlug 0 ging.

En toen ineens, ook zacht, stond ze op den grond, heelemaal 0 Zonder schok of bons.

De fee was er ook en die nam haar den gazen mantel af, vouwde 0 hem netjes op en legde hem over haar arm. Nog altijd zei de 0 fee niets.

0 „Wat is er toch met me gebeurd V* vroeg Greetje.

„Kijk maar eens om je heen," zei de fee, en Greetje keek 0 en zag, dat ze in de prachtigste zaal was waar ze ooit van ge-0 lezen of gedroomd had.

0    Er lagen kleeden op den grond, zoo dik en zacht, dat ze haar

0 voet er haast niet in kon weervinden. Er hing een lamp aan den 0 hoogen, prachtigen zolder van allemaal kristallen stukjes, die er 0 net als kleine regenboogjes uitzagen.

0    „Ben ik in een paleis?" vroeg Greetje.

H    De fee knikte lachend.

0    „Waar ben ik dan? Wat ben ik dan?"

„Je bent in het paleis van je vader, koning Pierewierewontis

0