Hoor eens even

________WWlJÜiSiiJÜlïilSllHllJUiïiiillillïi

0    0

jg    kon klinken. *t Was toch heel wat anders dan zooeven.    Eens    jg

probeeren, hoe ze thuis en in de schuur en in de stallen zouden    jg

kijken, als hij vaker die vriendelijke stem opzette.    jg

Thuis deed hij zijn das, zijn jas, zijn bontmuts en zijn klompen    jg

0    met hooi uit en kwam binnen met nog twee truien aan en twee    ]g

0    paar sokken*    p* j

„Vrouwtje,” zei hij, „heb je nog een kopje koffie voor me?”    jg

Er was geen stem bij zijn oor, die hem napraatte, maar wel    jg

jg    een vrouw, die verrast opkeek bij het hooren van zoo'n vrien-    jg

jg    delijke stem. Zou het werkelijk geholpen hebben, het middeltje    jg

0    van de koopvrouw ? Maar misschien had ze zich vergist en ver-    jg

jg    keerd gehoord. Daar zoo zou hij wel weer beginnen te mopperen,    jg

»W’ zei ze, „de koffie is nog heet.”    jg

Tg „Mooi,” zei boer Gijs, „dan kom ik hier eens een gezellig w

jg    bakje    koffie drinken.”    jg

De vrouw wist niet hoe ze het had. Wat was die man    gauw    jg

tg    veranderd!    Tg

jg    En    boer Gijs?    jg

Die merkte al gauw, dat, das of geen das, ieder knorrig woord    jg

jg    met een knorrig woord werd beantwoord en ieder vriendelijk    jg

jg    woord met een vriendelijk woord. En toen hij dat geleerd had,    jg

jg    vond hij het veel gezelliger om vriendelijke woorden te hooren    jg

jg    en daarom blééf hij er maar bij om voortaan vriendelijk tegen    jg

jg    alle menschen te zijn.    jg

En toen hij zoo ver was gekomen, was de das van het oude    jg

jg    vrouwtje geen tooverdas meer, maar een gewone, dikke, wollen    jg

jg    das als alle andere dikke, wollen dassen.

0 ^ 0

0    X    0

1    ®

\    I,    pi

0    f    '    -. • h    0

jg    V^    /    />

0    0

0    0

0000000000000000000000000000 13 00