Hoor eens even

  _    _______________

H    _#    ~    .    H

jg    4.    Van ccn arm jongetje.    jg

13    .      13

Er was eens een jongetje, dat was zóó verschrikkelijk arm!    jg

jg    Hij had een kamer vol speelgoed, een electrischen trein, rails,    jg

jg    die lang genoeg waren om door de heele kamer te leggen, een    jg

stoomboot, die door het bad kon varen, een bouwdoos, een me-    JïJ

jg    cano, en nog veel en veel meer, om van zijn boeken nog maar    jg

jij    niet eens te spreken. En toch was hij zóó verschrikkelijk arm,    jg

jij    dat ik hoop, dat jullie nooit zoo arm zult zijn.    jg

Denk je misschien, dat hij geen vader of moeder meer had?    jg

Jawel, hij had een vader en een moeder, die heel veel van    jg

jg    hem hielden en die telkens bedachten hoe ze hem toch een    jg

jg    plezier konden doen. En toch was hij zóó verschrikkelijk arm.    jg

Denk je misschien, dat hij niet gezond was? Dat hij stil op    jg

jg    best moest liggen en nooit wilde spelletjes mocht doen?

Hij was zoo gezond als een visch en hij mocht alles doen, waar    jg

jg    hij maar zin in had. Maar toch was hij zóó verschrikkelijk arm.    jg

Denk je misschien, dat hij niet goed leeren kon en dat hij    jg

jg    standjes kreeg om dingen, die hij niet beter kon, al deed hij    jg

jg    nog zoo zijn best?    jg

Hij leerde zóó gemakkelijk, dat hij wel nummer één van de    jg

jg    klas had kunnen zijn, al was hij het nu niet. Hij kreeg op school    jg

jg    nooit standjes, want er viel niets op hem aan te merken. En    jg

jg    thuis kreeg hij geen standjes, omdat zijn vader en zijn moeder    jg

jg    zoo erg veel van hem hielden. En toch was hij zóó verschrikkelijk    jg

jg    arm.      jg

Hij was zoo arm, omdat hij niet blij kon zijn.    jg

Als jullie zoo'n kast vol met speelgoed had, dan zou je niet    jg

lij    weten wat je beginnen moest van blijdschap.

Maar nu was het juist zóó bij hem, dat hij het heel gewoon    jg

rg    vond om zoo'n kast met speelgoed te hebben. Hij    wist niet,    jg

jg    dat het ook wel anders kon en dat er wel kinderen    bestonden    jg

jg    met heelemaal geen speelgoed. En daardoor was hij er    heelemaal    jg

jg    niet blij mee. Hij kon met een verveeld gezicht en    een onte-    jg

vreden mond zijn spoortrein door de kamer laten rijden en er    jg

jg    naar kijken of het zijn spoortrein niet was, of het hem heelemaal    jg

13    13

HI3 14 013I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3I3Ï3