Rozijntje van huis

dat deed je niet, als je getrouwd was. Dan had je zelf een keuken en je vrouw kookte.

Moeilijk, moeilijk was het! Met wie moest hij toch trouwen? En onwillekeurig schoven zijn gedachten terug naar de enige trouwe die hem nog overbleef: tante Saar. Waarom hij meer vertrouwen in tante Saar had dan in Rozijntje, al was tante Saar toch ook groter en ouder dan hij, dat wist hij niet. Maar tante Saar, dat was de enige oplossing.

En met die troostende gedachte sliep hij in.

Het viel niet mee om met zo’n gekke vraag voor de dag te komen. Hij had het nog nooit bij de hand gehad. Wat veel makkelijker was het toch om te zeggen: ‘Tante Saar, ik heb zo’n honger. Hebt U wat voor me?’ Dat was een heel andere vraag. Want stel je eens voor, dat ze hem uitlachten, als hij tante Saar vroeg om met hem te trouwen! Hij zou ze gewoon een klap geven, dat zou hij!

Het werd middag en nog was tante Saar niet alleen met hem in de keuken geweest. Eventjes wel, maar in een seconde kon hij niet genoeg moed bij elkaar halen om zijn grote vraag te stellen.

Het werd avond en tijd voor Jupie om naar bed te gaan. Rozijntje bracht hem altijd naar bed. Dat was zo’n vaste gewoonte gebleven, die niet veranderd was door de komst van tante Saar.

Voor het eerst vond hij het jammer, dat de gewoonte niet veranderd was. Als tante Saar hem nu naar bed bracht, wat kon hij dan makkelijk vragen of ze met hem wou trouwen. Maar tante Saar knikte hem vriendelijk goedenacht en Rozijntje ging gearmd met hem naar boven.

Hoe moest dat nu toch! Hij kon toch Rozijntje niet zeggen, dat hij vanavond niet door haar naar bed gebracht wilde worden. Dat was net of hij boos op Rozijntje was, en dat was hij helemaal niet, al vond hij het niet aardig van haar, dat ze vast en zeker met een ander zou gaan trouwen dan met hem, als die ander ouder was dan Jupie.

37