Rozijntje van huis

HOOFDSTUK IV

Rare dingen

Het was veel later, wel een jaar later, en Jupie rekende al tot duizend en zou desnoods brieven kunnen schrijven met schrijfletters en hoofdletters en al watje maar wou.

En de Joodse geschiedenis was al gevorderd tot koning David, die vroeger gewoon maar een herdersjongen was geweest en met steentjes kon mikken, zoals geen jongen op Jupie zijn school het kon, - het was dus meer dan een jaar later, toen Lea weer op reis was geweest naar de grote stad.

Rozijntje had haar heengebracht, gearmd midden op de dag en had haar afgehaald ook. Dat kon! Alles kon tegenwoordig. Al had Rozijntje het toch weer reusachtig druk, want meester liet haar niet luieren en bovendien kon ze tante toch niet met alles laten zitten. Half huisvrouwtje was ze, half schoolmeisje, al was ze daar een beetje te groot voor.

Wat was ze opgeschoten in dat jaar! Fors en groot, stak ze wel een paar centimeter boven vader uit.

Haar vlechten lagen nu in een knoedel in haar nek, omdat de algemene opinie van Lea en van tante Saar geweest was, dat het geen gezicht was, zo’n reuzemeid met twee vlechten op haar rug. Het was een plechtig ogenblik geweest, toen Rozijntje zich op een stoel had neergelaten en Lea onder de kritische blikken van tante Saar voor het eerst Rozijntjes haar tot een knoedel had verwerkt. Van die tijd af had Rozijntje het zelf moeten doen. Soms lukte het, soms lukte het niet en bedierf ze haar hele uiterlijk door een scheve dikte achter aan het hoofd. Maar ze gaf de hoop niet op. Oefening baarde kunst. En met de jaren zou ze het wel leren.

De maandagavond en de dinsdagavond, respectievelijk bij meester en meneer, waren gebleven. Maar bij meester was er grote

26