Rozijntje

Jupie’s ogen volgden haar, hoe ze het trommeltje uit de kast haalde, en verrast zei:

‘Warempel, er zit nog wat in!’

Net als elke dag.

En net als elke dag zette Jupie z’n pet behoorlijk met de klep naar voren en zei plechtig hardop de berocho, voor hij met z’n witte tandjes in de koek hapte.

‘’k Heb Wientje Joods leren lezen’, zei hij met z’n mond vol. Rozijntje lachte hardop.

‘Zo ? En kan ze het nu al ?’

‘Nou?’ - hij keek bedenkelijk - ‘ze is nog wat jong, denk ik.’

‘Ja’, zei Rozijntje, ‘toen jij vier jaar was, kon je ’t ook nog niet.’ Jupie zat zwijgend, als een man, te denken aan de jaren die achter hem lagen, toen hij nog vier was en geen Joods kon lezen. ‘Tja, - dan wacht ik nog maar even met haar’, besloot hij.

En zonder overgang, omdat z’n mond nu leeg was:

‘Nou, aju, dan ga ik maar weer.’

De pet stond weer met de klep naar achteren...

HOOFDSTUK III Vader

’t Was geen beste dag geweest voor vader vandaag. De zaken wilden niet gaan.

Dat kon zo heel verschillend zijn. Sommige dagen lukte hem alles, wat hij maar wou, en op dagen zoals nu, was het of alles hem tegenliep. En hij wou zo graag geld verdienen voor z’n twee kinderen. Voor z’n Jupie dat die het later niet zo moeilijk zou hebben als hij zelf, niet zó hard zou hoeven te werken, - en voor z’n Roza, dat ze in de huishouding niet ieder dubbeltje hoefde om te

18