Tirtsa

het goed hadden ingestudeerd, dus er bleef onderweg genoeg tijd en lust over om te zingen en te lachen, — en te kijken.

Want toen ze dichter bij Jeruzalem kwamen, werden de bergen hoger, de dalen dieper, het uitzicht wilder dan ze gewend waren. Ze werden er wat stil van. Het werd ook kouder opeens; tussen de regenbuien door scheen de zon, maar ondanks de zon was het duidelijk kouder. Ze voelden zich opeens ver van hun kinderdorp en dichtbij de radio-zender, die hun koor en orkestje de wereld in zou sturen. Het was toch wel een grote gebeurtenis.

De weg slingerde in scherpe bochten tegen de bergen op. Op een top zagen ze rode daken en een vierkant watertorentje, en Moshé zei dat dit het begin van Jeruzalem was. En toen moest hun vrachtauto opeens stilhouden, want er kwamen Engelse soldaten in om te onderzoeken, of er ook wapens in waren en of ze allemaal wel in het land mochten zijn. Eén van de jongens nam lachend zijn fluit op en zei in het Hebreeuws, dat dit hun wapens waren; voor deze soldaten was het ernst, en er werd hun geleerd niemand te vertrouwen. Toen werden ze stil en hielden op met lachen en praten, omdat deze soldaten die niet veel ouder waren dan zijzelf, hen niet mochten vertrouwen.

In de straten van Jeruzalem werden ze nog stiller, omdat die vol prikkeldraad waren en alleen in het midden ruimte overlieten voor de auto's en ezeltjes en een enkele kameel, en op de trottoirs smalle voetgangerspaadjes overlieten. Het zag er niet vriendelijk uit, en het kwam allemaal doordat de Engelse soldaten hen niet mochten vertrouwen. En toen ze hun bagage in het kinderhuis hadden gebracht en er met de kinderen van het huis gegeten hadden en te voet, door smalle straten, naar het gebouw van de radio waren gegaan, en daar één voor één werden onderzocht of ze ook wapens hadden en of er werkelijk muziekinstrumenten in die tassen zaten, — toen waren er sommige jongens niet eens meer stil, maar luid en ruw en kwaad; waren ze daarvoor uit andere landen eindelijk in Palestina aangekomen? Moshé zei tegen de jongens, dat ze hier waren gekomen om te zingen en muziek te maken, en dat ze daar alleen aan moesten denken; maar moeilijk

61