Tirtsa

werken voor de electriciën van de kibboets als er een toneelvoorstelling was; zijn gewone werk ging door, en daarna moest hij het hele gedoe van de schijnwerpers in orde brengen en ze tijdens de voorstelling bedienen; hij deed het graag, zoals de regisseur en de naaikamer en de spelers het allemaal graag deden.

De kinderen, allemaal op de voorste rij, genoten misschien nog meer dan de groten. Er was een sprookje van Andersen in het Hebreeuws tot een toneelstuk omgewerkt: „De nieuwe kleren van de Keizer,” en alle kinderen, behalve Tirtsa, wisten dat aan het eind kleine Lea met haar hoge stemmetje moest zeggen: „Maar de keizer loopt immers in z’n hemd!” Van het hele toneelstuk wisten ze niets, omdat de spelers het voor alle anderen geheim hadden gehouden, maar Lea kon geen geheim bewaren en alle kinderen kenden alleen dat éne zinnetje: „Maar de keizer loopt immers in z’n hemd!” En al genoten ze nóg zo, en al waren ze nóg zo gespannen, het wachten was toch eigenlijk pp dat éne zinnetje. En toen het geklonken had, hoog en verrassend tussen alle volwassen stemmen, — en toen Lea’s moeder, tussen het publiek, vertederd gezegd had: „och!” en het volk op het toneel gemompeld had dat het kind eigenlijk gelijk had, en toen de schijnwerper zich van het toneel af op de rijen banken richtte om het weggaan van de kijkers gemakkelijker te maken, — toen stonden daar weer R’oevén en z’n helpers bij Warda’s bed, tilden het op en droegen het in ’t maanlicht naar de kamer terug. Van louter dankbaarheid en plezier gaf Warda alle dragers een zoen en hield niet op te zeggen: „Ik heb het tóch gezien! Ik heb het helemaal gezien!”

Er was die avond niemand die de kinderen er aan herinnerde, dat het bedtijd was; alleen de jongsten van de school waren, al half slapend, na de voorstelling door de vaders en moeders naar bed gebracht; de grotere kinderen bleven bij het dansen in de eetzaal. Tirtsa’s vader ging achter de piano zitten en speelde de éne dans na de andere; horra’s en andere rondedansen eerst, en daarna dansen die met z’n tweeën gedanst werden. En Tirtsa's vader werd afgelost door een ander, omdat elk op z’n beurt wel eens wou dansen, — en' Tirtsa danste eerst alle horra’s mee, af en

56