Tirtsa

„Maar met Nieuwjaar ga ik naar huis," was de gedachte, waar ze zich die eerste dagen telkens op betrapte. Nieuwjaar viel van 't jaar eind september, dus het duurde geen maand meer of het was zover.

En terwijl ze werkte en leerde en verantwoordelijke karweitjes kreeg zoals thuis de groten kregen, leefde ze toch eigenlijk alleen naar Nieuwjaar en naar haar thuiskomst toe, — en zo kwam het, dat ze in die eerste maand de andere kinderen, zelfs die van haar eigen huisgroep, geen stap nader kwam.

Het kwam ook doordat Tirtsa het enige kibboetskind was van het hele kinderdorp. De meeste kinderen kwamen van buiten Palestina en hadden ontzettende dingen achter zich, erger dan wat Channa en wat grootmoeder hadden beleefd. Onder de jongere kinderen waren er, die wel uit Palestina kwamen, maar uit steden, waar in sommige oude gedeelten het leven van de kinderen misschien even ontzettend is als dat van de kinderen uit de landen, waar Joden vervolgd worden, niet door een vijand van buitenaf, maar door armoede en familietoestanden van binnenin. Beide soorten kinderen, — die van buiten Palestina en die van de stadsachterbuurten in Palestina, — moesten nieuwe mensen leren worden in dit kinderdorp. Helemaal op zichzelf, als een bijna apart dorp, leefden de Jemenietische kinderen; ze kwamen uit het Arabische land Jemen, ver zuidelijk van Palestina, en hadden tot hun komst in Palestina alleen Arabisch gesproken, wat helemaal paste bij hun bruine kleur en hun wollig kroeshaar. Alleen bij feesten en belangrijke dagen kwamen de twee dorpen samen in de éne grote eetzaal; hun dagelijkse gebruiken van eten, godsdienst en taal, waren nog te verschillend, om één geheel te kunnen vormen. Later, als voor beide groepen het Hebreeuws de enige taal was geworden en als beider verleden vergeten was.... maar dan waren er al lang weer nieuwe kinderen in het dorp komen wonen, en deze groepen waren al werkers geworden in het land en hadden misschien al nieuwe kibboetsiem gesticht.

En zo was Tirtsa de enige, die niet een te erg, maar een te goed verleden achter zich had en die zich van dat te goede verleden vrij

47