Tirtsa

3 GROOTMOEDER

Toen het jaar 1945 voorbij was, bestonden er in de kibboets maar twee gezinnen, die zo gelukkig waren geweest, één van de vele verlorenen terug te krijgen. Het éne gezin was dat van Ilana, die haar zuster terug had gevonden; het andere was dat van Tirtsa’s vader en moeder.

Het was niet een zuster, die Tirtsa’s moeder terug kreeg, maar een moeder. Het was niet een telegram dat in de eetzaal werd afgegeven, maar een briefje, gewoon gevonden tussen de post op een tafel in de eetzaal en toen ongeopend mee naar de kamer genomen: een briefje van het centrale comité, dat nasporingen deed naar verlorenen in Europa. Ieder die zocht naar familieleden, had de namen en wat hij ervan wist aan dat comité opgegeven, hoewel zonder hoop; ook Tirtsa’s moeder had dat gedaan, dadelijk na de oorlog. Ze dacht er al niet meer aan, dat ze dat had gedaan.

33