Wij zijn er zóó blij mee!

46

Ja, hoor, Pum-pie had ge-lijk.

Zóó klein was het vo-gel-tje, dat het nog niet kon vlie-gen.

Het kon al-leen maar pie-pen.

„Arm klein-tje,” zei Dum-pie.

„Wat moe-ten we met je doen?”

„Piep, piep,” zei het vo-gel-tje.

„Zul-len we het bij zijn moe-der te-rug bren-gen?” vroeg Hum-pie.

„Best,” zei-den Pum-pie en Dum-pie.

Toen nam Hum-pie het vo-gel-tje voor-zich-tig in zijn hand.

Hij klom er-mee in den boom.

Ka-bou-ters kun-nen erg goed klim-men.

Dum-pie en Pum-pie ble-ven be-ne-den staan.

Ze ke-ken er-naar.

Daar kwam Hum-pie bij een nest-je.

De va-der en moe-der wa-ren uit-ge-vlo-gen.