Wij zijn er zóó blij mee!

35

tjes in de aar-de vast za-ten.

Eens e-ven voe-len.

En hij krab-de met zijn poot-je een paar mooi-e bloem-pjes los.

Die la-gen nu stuk op den grond.

Zoo’n stou-te Dons-je!

Daar zag hij een bak-je staan.

Eens kij-ken wat er in was.

Ze-ker wat lek-kers om te e-ten.

Dons-je wip-te op den rand van het bak-je. En — hij wip-te ook er in!

Het bak-je was vol met wa-ter.

Daar lag die stou-te Dons-je nu.

Mid-den in het wa-ter!

Dons-je piep-te, zoo hard hij kon.

Want hij kon er zelf niet uit ko-men. Daar kwam net een me-neer in het tuin-tje. Hij zag de bloem-pjes lig-gen, die uit den grond ge-haald wa-ren.

„Och, och!” zei hij.