Om stil te luisteren

0    0

0    niet erg vinden, omdat ze toch zoo veel    kindertjes    heeft.”    0

0    Anneke vond het heerlijk.    0

0    En Anneke's moeder ging naar hiernaast en vroeg, of er    0

0    één van de meisjes wou komen spelen.    0

0    Ze wouen wel allemaal, maar Jettie was jonger dan Anneke. 0

0    En wie moest er nu gaan, Tinie of Linie?    0

0    „Allebei dan maar,” zei Anneke's moeder. En Tinie en    0

0    Linie gingen allebei.    0

0    Of ze 't ook prettig vonden!    0

0    Anneke had een heeleboel speelgoed, en ze speelden er fijn    0

0    mee, met z'n drieën.    0

0 Tinie en Linie vertelden veel van 't nieuwe broertje, hoe 0 0 het al lachte, en hoe moeder het waschte en aankleedde. Net 0 0    Zooals een pop aangekleed werd.    0

0    Anneke luisterde met groote oogen. Had zij dat broertje    0

0    maar gekregen!    0

0    Toen ineens vroeg Tinie:    0

0    „Vind je 't niet eenig, om alleen al het speelgoed te hebben,    0

0    en het heele huis, en je vader en moeder    voor    jou    alleen?”    0

0    Want moeder had toch gezegd, dat ze dat maar eens vragen    0

0    moest.    0

0    „Eenig?”    0

0    Anneke keek haar verbaasd aan.    0

0    „Eenig ? Ik vind het juist zoo akelig, dat ik alleen ben! Ik ...”    0

0    — ze begon haast te huilen, — „ik wou dat ik bij jullie woonde, 0

0 met al die kinderen. En nu hebben jullie nog wel een broertje 0 0    ook erbij!”    0

0    „Ooo,” zei Tinie langzaam, „ik dacht, dat het erg prettig    0

0 was. Jij hebt toch nooit, dat twee tegelijk hetzelfde boek willen 0 0 hebben, of dat er één spektakel maakt, als het stil moet zijn 0 0    voor de pop.”    0

0    „Nee,” zei Anneke. „Maar alleen spelen is niets aan, hoor.”    0

0    Linie kreeg medelijden met Anneke.    0

0    „Misschien kun je wel één van ons te leen krijgen,” zei ze.    0

0    „Maar niet 't kleine broertje. Die kan niet    weg.    En    Tini    ook    0

0    niet, hè Tinie? Want die hoort bij mij.”    0

0    0