Om stil te luisteren

0    0

0    „En ik zoo’n kouden neus,” zei het tweede.    0

0    „Hindert niet!” zei het oudste, „als we bij 't boschmannetje    0

0    zijn, kunnen we ons warmen. Het boschmannetje    heeft    een    0

0    vuurtje in zijn huis.”    0

„Laten we dan maar gauw doorstappen,” zeiden de andere    J5J

0    heikindertjes. „Dan zijn we er gauw.”    0

0    En ze kwamen in *t bosch.    0

0    Daar was het heel mooi, en lang zoo koud niet als op de hei.    0

0    De boomen hadden hun donkergroene jurken aangehouden,    0

0    maar omdat het zoo koud was, droegen ze er witte bonten    0

0    overheen. En ze waren wat trotsch op dat moois, want ze stonden    0

0    er doodstil mee te pronken. Als je anders in 't bosch kwam,    0

0    hadden de boomen elkaar meestal wat te vertellen, want dan    0

0    zag je ze telkens knikken en neen schudden; maar nu, neen —    0

0    hoor! Ze bewogen zich heelemaal niet.    0

0    „Waar woont nu 't boschmannetje ?” vroeg het jongste hei-    0

0    kindje. Ze verlangde zoo naar het lekkere vuur.    0

0    Ja ... waar woonde het boschmannetje?    0

De oudste was het een beetje vergeten; ze wist het zoo precies    0

0    niet meer.    0

0    Maar ze zouden zoeken.

0    „Hi-hi, hi-hi, lachte boven in den boom een klein, brutaal    0

0    meesje.    0

0    „Meesje,    meesje,    kom eens hier!” riepen de heikindertjes.    jg

0    ^ft Meesje    ging op    een lager takje zitten, zóó haastig, dat er    gj

0    een vlokje van *t mooie, witte bont naar beneden viel. Maar    gj

0    de boom zei er niets van: hij had toch nog zooveel    over!    0

0    „Meesje, waar woont het boschmannetje?”    0

0    „Weet 'k niet, weet 'k niet!” riep het meesje. En toen vloog    0

0    het weg.    0

0    „Tet-tet!    ’k Heb    zoo'n pret!” zong het winterkoninkje.    gj

0    „Winterkoninkje,    weet jij het boschmannetje te wonen?”    jg

0    ’k Was er net! 'k Was er net!” riep het vogeltje en ’t duikelde    |g

0    van plezier.    jg

0    „Ja ?” vroegen de heikindertjes. „Kun je *t ons wijzen ?”    gj

0    „Ga maar mee! Ga maar mee!”    0

0    0

0018 0000000000000000000000000000