Knus in een hoekje

Gerard, dat meester eigenlijk had willen zeggen:

„Gerard, begrijp jij het?”

En hij knikte ja. Hij had het begrepen. Hij wist nu wat er het meeste op aan kwam.

Toen hij uit school kwam, vroeg hij met een roode kleur aan Dirk, hoe het met zijn zusje ging.

„O, gaat nogal,” zei Dirk kort, en wou met Rinus doorloopen.

Toen slikte Gerard even en zei dapper:

„Ik had gisteren wel moeten helpen.”

„O, dan is het goed,” zei Dirk.

„Mag ik mee den weg uit?” vroeg Gerard.

„Ga je gang.”

Van dien dag af was de weg van en naar school voor Gerard lang zoo vervelend en eenzaam niet meer. Hij had vrienden gekregen. Hij kon nu vrienden zijn met Dirk en Rinus en het kleine zusje. Want hij wist nu wat er het meeste op aan kwam.

’t Zijn katjes zonder klauwen, Ze kunnen niet miauwen, Maar zijn zoo zacht als zij.

’t Zijn katjes zonder pootjes, Ze groeien langs de slootjes; Je loopt er vaak voorbij.