Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

van Financiën onder ogen. Hij sloeg alarm, want deviezenhandel was op dat moment verboden. Carla: 'In december ging mijn vader naar de zitting van de rechtbank. Daarna kwam hij niet thuis. Hij moest naar het huis van bewaring. Moeder wist van niets, we hadden de kwestie maanden voor haar verzwegen. Toen moest ik het haar wel vertellen.

Bij de behandeling van zijn zaak was mijn vader op antisemitisme gestuit. De trend was toen: daar heb je weer zo'n jood. Pas in april 1948 kwam de zaak in hoger beroep. Daar bekeken ze de kwestie ook van de andere kant, erkenden de verzachtende omstandigheden. Mijn vader is onmiddellijk vrijgelaten.' Rob Kromer: 'Mijn moeder en Frits haalden hem op bij de gevangenis aan het Kleine Gartmanplantsoen. Ze gingen meteen naar Americain. "God, meneer," zei de ober, "we hebben u lang niet gezien. Vakantiereisje, zeker." Carla: 'Hij werd niet geroyeerd als lid van de Vereniging voor Effectenhandel. Ik ging een keer met vader mee naar een receptie van de Vereniging. Hij werd hartelijk verwelkomd, de voorzitter deed een stapje naar hem toe.' Kort na Sams vrijlating werd deviezenhandel weer toegestaan.

Marianne had intens met Sam meegeleefd toen hij in de cel zat. 'Ik heb hem altijd zo'n beetje als mijn oudste zoon aangevoeld/ schreef ze. Sam had wekenlang moeten wachten op een eerste verhoor. De behandeling van zijn zaak verliep evenmin vlekkeloos. Haar verontwaardiging over wat Sam was overkomen vormde de basis voor een lange novelle. Ze verwerkte er ook details in van een juridische blunder die Sam van een celgenoot had gehoord. Zo ontstond de tragikomedie De zaak Beukenoot. Over juridische haken en ogen had zij haar schoonzoon Guus Belinfante geraadpleegd. Zij stuurde het verhaal in als mogelijk boekenweekgeschenk voor 1950. De jury bestond uit Emmy van Lokhorst, Hella Haasse, Victor van Vriesland en Adriaan van der Veen. Uit zevenentwintig inzendingen - waaronder Het behouden huis van Willem Frederik

90