Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

uit Bussum, Frits en haar oudste zoon waren vrienden. Sam en Marianne waren bijna in kamp Vught terechtgekomen. Ze hadden gehoor gegeven aan de oproep om daar op 22 april heen te gaan, 'teneinde zich te melden aan het jodenkamp aldaar'. Vrienden die vlakbij de ingang van het kamp woonden, Max Cahen en Jet Cahen-Elion - Jet was de dochter van heel oude vrienden, Marianne kende haar vader David Elion al vanaf de tijd dat ze werkte bij Asscher - zagen hen met hun koffers aankomen. Ze namen hen mee naar huis en wisten hen er met veel moeite van te overtuigen dat ze het niet moesten doen. Ze organiseerden valse reisvergunningen waarop Sam en Marianne de volgende dag -'afzonderlijk, want met z'n tweeën ben je joden' - met de trein terugkeerden.

Daarna woonden ze nog een paar weken in Amsterdam op een verdieping aan de Nieuwe Prinsengracht, die ze al eerder met een bevriend echtpaar hadden gehuurd als uitwijkadres. Daar bereikte Sam en haar de oproep, gedateerd 17 mei 1943, zich drie dagen later in kamp Westerbork te melden. De dag voordat de laatste joden uit de buurt werden weggehaald, zijn ze ondergedoken. Marianne had 'een zeer ontworteld gevoel', schreef ze Frits. Ze begreep 'dat er iets was afgebroken dat nooit meer zou terugkeren'.

82