Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

'EEN GROEIEND AUREOOL⁷

De naoorlogse jaren

Sam Goudeket zat twee jaar ondergedoken op één adres in Amersfoort. Voor Marianne verliep het veel chaotischer. Ze verbleef op minstens tien adressen, voornamelijk in Wassenaar en Voorburg. Een enkele keer onder haar eigen naam, meestal onder valse namen als mevrouw Jacquet, Heyboer, Heyblom, of Koolhoven-le Coultre, wat ze een aanslag vond op haar persoon. De onderduik van Sam, Marianne en Frits werd voor een deel bekostigd uit de opbrengst van de verkoop van het huis in de Bosboom Toussaintlaan. Volgens Guus Belinfante had Sam het geld omgezet 'in een handvol steentjes' om het buiten de Lippmann-Rosenthalbank te houden.

Marianne wisselde deels uit eigen keuze zo vaak van adres. Aan Frits schreef ze: 'Ik blijf niet lang op één plaats. Dat heeft zijn voordelen, een gast is als een vis, blijft drie dagen fris.' Volgens Carla was het ook 'aan haar eigen gedragslijn' te wijten. Lien Oosthoek: 'Ze heeft tegen mij gezegd dat ze had verwacht dat de vrij-katholieke Kerk voor haar onderduik zou hebben gezorgd. Het heeft haar erg teleurgesteld dat dat niet is gebeurd. Ze was moeilijk voor zichzelf maar ook voor anderen. Ze wilde per se niet de hele dag binnen blijven. Ze dacht ten onrechte dat ze er niet joods uitzag, ze ging de straat op en nam het risico om met een vals persoonsbewijs naar haar man en andere familieleden te reizen. Dat was levensgevaarlijk, voor haar en voor de mensen bij wie ze was ondergedoken. Die maakte ze daar doodongelukkig mee.'

Op een van haar wandelingen kwam Marianne langs het huis van de ouders van Guus Belinfante. Ze waren weggehaald. Uit een brief aan Sam: 'Ik zag de deur wagenwijd open en de verhuizers aan het werk. Ik kan

83