Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

En tot een heel nieuw genre: de dichtkunst. Haar eerste gedichten stuurde ze ter beoordeling naar de dichter Anthonie Donker (prof.dr. N.A. Donkersloot). Hij was hoogleraar Nederlandse letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, haar dochter Hester studeerde bij hem. 'Sedert kort gebeurt het wel,' schreef ze hem op 23 november 1936, 'dat er woorden in me opkomen die zich, meer dan bij proza gebruikelijk is, in ritme gaan bewegen.' Zo ontstond Het Davidslied. 'Ik lag op het randje van de slaap toen het hele gedicht regel voor regel omhoog kwam en ik kon geen rust krijgen eer ik (in de kou) was opgestaan en alles had opgeschreven. U weet waarschijnlijk dat ik nooit aan enige theoretische bestudering van literatuur heb gedaan en dus is alles wat ik op dit gebied beleef, een hevig avontuur.' Vier lange gedichten over koning David werden gepubliceerd. Van Hester hoorde ze dat Donker zich bezwaard voelde dat hij niet op haar brief had gereageerd. Grootmoedig ontsloeg ze hem, in een brief van 2 maart 1937, van een oordeel: ze had zelf al ingezien dat haar talent niet op het gebied van de poëzie lag. Meer tijd stak ze een andere nieuwe bezigheid, die aansloot bij haar ideeën over de vredesbeweging: het vertalen van Aldous Huxleys Eyeless in Gaza. Eindelijk werk in opdracht, waar ze anderen zo om had benijd. Uitgever Stok van de Zuidhollandse Uitgeversmaatschappij had haar gevraagd omdat hij vond dat haar stijl goed aansloot bij die van Huxley. Daarmee was ze zeer vereerd, want ze had diepe bewondering voor Huxleys geserreerde taal. Ze hoopte er iets van te leren voor haar eigen werk: 'Het is net iets als het spelen van études voor musici.'

Het bleek een zware opdracht te zijn; een vampier die ze zich van het lijf moest schudden, schreef ze Top Naeff, die ze kende van de Vereniging voor Letterkundigen, maar 'een zeer interessante vampier'. Het duurde twee jaar voordat de vertaling onder de titel De wateren werden stil uitkwam. Huxley stemde erin toe dat het boek verscheen met het vignet van het

68