Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

De voeten van de Heerser waren groot en roerloos. Ze stonden naast elkander op de bovenste trede van de troon, de treden waren koud. Shen Ti Yü voelde het, hij zat op de bovenste trede naast de voeten van de Heerser.

Achter de zetel van de Heerser stond de Richter der misdadigen. Langs beide zijden van de troon stonden de lieden, die hun rechterhand doen rusten op een rood zwaardgevest. Zij stonden even roerloos als de voeten van de Heerser.

Shen Ti Yü was het enige in de Grote Hof des Gehoors, dat niet roerloos stond. Hij was het enige ook wat niet roerloos mocht zijn. Hij was de Nar van de Heerser.'

Shen Ti Yü - zijn naam staat voor het eeuwig onverwoestbare individualisme - bakt prachtige koeken in de vorm van vogels, vlinders en bloemen. Het dochtertje van de heerser komt ze bewonderen en lacht hem toe. Hij krijgt haar lief, zoekt haar, vindt het meisje in de omheinde paleistuin. Het paar wordt betrapt en de straf is verschrikkelijk. Als nar van de heerser wordt zijn lichaam 'kromgesnoerd', zijn handen raken door dwangarbeid misvormd. Na drieduizend dagen krijgt Shen Ti Yü als straf het meisje tot bruid. Maar zij toont geen afkeer, legt 'haar vlinderlichte voorhoofd' in de holte van zijn handen. Waarna de heerser een raadselachtig bevel geeft: 'Zendt deze dwazen in de Zeer Zachte Dood, opdat de Aarde hen niet aan elkander doet lijden.'

Haar literaire mentor Frans Coenen was verrast over dit nieuwe werk. Het lezen van De jacht op de vlinder was voor hem 'als het vinden van een cameetje in een vuilnisbak'. Hij plaatste het meteen in Groot Nederland. Van Dishoeck maakte er een fraai boekje van, met een bandtekening van Jacob Bendien. Uit sommige kritieken is iets als opluchting op te maken. Marianne Philips bezit écht een zuiver literaire aanleg. Haar voorafgaande boeken, hoe opmerkelijk ook, moeten dus niet 'alleen uit psychologisch oogpunt worden

53