Tijdloze ogenblikken - een biografie van Marianne Philips

stonden een potkachel, een divan en een roodgeverfd tafeltje, aan de muur een schilderij van Jan Toorop, grafiek van M.C. Esscher en een aquarel van een oosterse tempel. Daar begon ze met het noteren van alles wat haar inviel. Alleen haar zoontje Frits kwam er wel eens om kastanjes te poffen. In de zomer van 1928 voltooide ze haar eerste korte verhaal, Het ogenblik. Het pad van een straatveger die aan het werk is kruist dat van een voorbijganger. Hun ogen ontmoeten elkaar, even is er een moment van intense verstandhouding. De twee mannen zien elkaar als individu. 'Zo staan zij een tijdloos ogenblik,' waarna zij hoofs afscheid nemen. Er wordt geen woord gesproken. Deze kleine schets is haar altijd dierbaar gebleven. In een lezing vertelde ze: 'Het was een inwijding in de houding van aandacht en geduld die het eerst nodig is voor de schrijver, de beschrijver.' Het verhaal ging ook over haarzelf: 'Schept niet ieder, al is het nog zo'n klein kunstenaartje, zijn beelden om zichzelf te begrijpen?' In al zijn beknoptheid voldoet Het ogenblik al volkomen aan het literaire uitgangspunt dat zij in 1936 formuleerde in het interview met Piet Beishuizen: 'Ik zoek altijd naar het punt waar de tijd wegvalt, het punt van ontmoeting met het eeuwig menselijke, vitale.'

Veel tijd kreeg ze voorlopig niet om aan het rode tafeltje te gaan schrijven. Ze liet zich overhalen om nog een keer zitting te nemen in de Bussumse raad. Sam juichte die beslissing toe, hij hoopte dat ze ooit wethouder zou worden. In september 1927 trad de nieuwe raad aan. Het uitgangspunt van de drie leden van de sdap-fractie was praktisch: het verbeteren van het bestaan van de minder bedeelde inwoners van Bussum. In materieel opzicht moest er alles aan worden gedaan om hen tot volwaardige mensen te maken. Onderwijs en maatschappelijk werk vielen weer onder mevrouw Goudeket, volksgezondheid kwam er deze periode bij. Zij was milder geworden, stelde zich niet meer zo vierkant op tegen de katholieke en liberale fracties. Vroeger stelde zij de sdap bij voorkeur voor als een

36