Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN    49

il s’approcha d’eux et les salua avec la plus grande politesse. II s’adressa ensuite a sir George Cockburn, et, sur le champ, voyant qu’il ne parlait pas franpais, s’ adressa successivement a plusieurs autres, jusqu’a ce qu’il fut arrivé a un officier d’artil-lerie qui répondit dans cette langue . . .

Zoolang hij op de Bellerophon is, wordt Napoleon nog als Keizer behandeld. Bij het weggaan van dek, bewijst men hem nog voor het laatst alle eer, aan zijn rang verschuldigd! Wèl worden, wanneer hij aan boord van de Northumberland verschijnt, eer-bewijzen ten toon gesteld, maar het is niet meer voor den Keizer. Hier is het op eens uit met zijn rang. Hij is geen Keizer meer, hij is de „général.” Wijl de Engelsche régeering er haar misnoegen over heeft te kennen gegeven, dat men hem aan boord van de Bellerophon met de eer-bewijzen aan zijn rang verschuldigd, had behandeld, doet men moeite om hem duidelijk te toonen, dat het in het vervolg hiermee gedaan zal zijn. De officieren houden ostentief hun hoofd-deksel op, wanneer zij met hem spreken en geven hem geen anderen titel dan dien van „général.” Veel hinderde het Napoleon niet:

„Qu’ils m’appellent comme ils voudront, ils ne m’empêche-ront pas d’être moi”, zeide hij tot Las Cases, die er zich kwaad over maakte. Cockburn wijst hem een gewone hut aan tot verblijf, dwingt hem zich te schikken naar zijn etikette, aan tafel — en vooral daar — al heeft de Keizer ook overal de eere-plaats en behandelt hem volgens de zee-etikette: aan hem ondergeschikt. Op zee is de admiraal en de commandant van het schip de eerste!

Dien zelfden dag nog, den 7den Augustus, des namiddags om twee uur, lichtte de Northumberland het anker en zette, gevolgd en vergezeld van het overige eskader, koers naar St-Helena.

Napoleons laatste levensjaren