Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

het verlaten van de Bellerophon, worden de bezittingen van Napoleon door een douane-beambte en door sir Cockburn zelf nagekeken. Allen uit Napoleons gevolg, die door Cockburn waren aangezocht, daarbij tegenwoordig te zijn, hadden geweigerd zich daartoe te leenen! Van de vierduizend Napoleons, die de Keizer in zijn bezit had, worden hem vijftienhonderd gelaten, om zijn bedienden te betalen. Twee dagen tevoren had hij — op een avond, dat hij met Las Cases aan het dek heen en weer liep — de gelegenheid gevonden, dezen de collier van Hortense (die een waarde van minstens 200.000 francs vertegenwoordigde) zonder hun gesprek af te breken, ter bewaring te overhandigen.

Sereen, rustig, kalm verlaat de Keizer, na een dankend afscheid aan alle Engelschen, met wie hij gedurende zijn verblijf aan boord in aanraking was geweest, de Bellerophon. Men veroorlooft de personen uit zijn gevolg, die niet met hem mee naar St. Helena zullen gaan, afscheid van hem te nemen. Er zijn er maar o, zoo weinig, die hem tot hier hebben vergezeld en het is maar beter de redenen niet te doorgronden, waarom de meeste van hen het wèl hebben gedaan. Toch was het afscheid zoodanig, dat Las Cases niet kon nalaten tot Lord Keith op te merken: „Vous observerez, Milord, qu’ici ceux qui pleurent sont ceux qui restent!” Van de vijftien personen, die een hooge rang bekleeden, heeft de Engelsche regeering er eerst drie en later vijf verlof gegeven, den Keizer naar St. Helena te vergezellen.

Napoleon liet zijn keus vallen op den grand maréchal Bertrand, op den chambellan Las Cases (die ook zelf verzocht had te mogen meegaan), op generaal baron Gourgaud en op generaal comte de Montholon. Las Cases bleef bij hem als zijn secretaris. Diens zoon was de vijfde. Het was hem toegestaan zijn vader, als hulp, naar St. Helena te mogen volgen.

William Warden, surgeon on board the Northumberland, schrijft in een serie brieven, die in het Fransch vertaald onder den titel „Lettres écrites a bord du vaisseau de Sa Majesté la Northumberland et a Sainte-Hélène” zijn verschenen — brieven, die men om verschillende redenen met eenig wantrouwen moet lezen — het volgende over de komst van den Keizer aan boord van de Northumberland: „.. .. De onze heures a midLtout se trouva prêt pour recevoir Napoléon a bord. Lord Keith, par égard, je pense, pour la situation et la disposition d’esprit oü il devait être, refusa le cérémonial qui appartenait a son rang, et