Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN    41

die in Engeland van kracht waren,) wanneer men Napoleon gevangen hield en er van de grooter groeiende sympathie en bewondering der bevolking zou worden gebruik gemaakt om die wetten te doen uitvoeren. Het was dus zaak het nog steeds niet

—    al was hij het ook inderdaad — te doen voorkomen en hem te behandelen alsof hij gevangen was en toch tevens te beletten, dat men gelegenheid kreeg zich op de Wet te beroepen, waardoor het onmogelijk zou worden hem later openlijk gevangen te nemen. Daarom werd onmiddellijk het bevel uitgevaardigd niemand te veroorloven zich aan wal te begeven en ook niemand aan boord toe te laten. Daardoor toch werd het ondoenlijk een wettelijke kennisgeving, uit de Habeas Corpus Act. waarop het in dezen aankwam, volgens alle regelen en in de vorm door een rechtsgeleerde opgemaakt, waarin vermeld werd, en was vastgesteld, dat Napoleon — wijl hij zich op Engelschen bodem bevond

—    dezelfde rechten had als ieder Engelsch onderdaan en dus niet zonder andere en verdere gegevens, waarcp men zich kan beroepen en waarop men zou kunnen steunen, mocht worden gevangen gehouden, aan hem onder wier bewaring hij op dit tijdstip was, — en dit was vooral noodzakelijk — te overhandigen.

Intusschen begon het gerucht zich te verspreiden, dat men Napoleon of in den Tower te Londen wilde gevangen zetten, öf hem naar St.-Helena overbrengen, waarvan al sprake was geweest indertijd toen hij op Elba was. Tevergeefsch trachtte Napoleon Lord Keith te spreken te krijgen — die zich achter de verontschuldiging verschool, dat hij nog geen instructies van het ministerie had ontvangen — om hem te vragen, welke plannen men omtrent hem koesterde. Den 27sten Juli komt het bevel, dat alle personen uit het gevolg van Napoleon beneden den rang van generaal van de Bellerophon moesten worden verwijderd en op de „Lifley” en de „Mirmydon” zouden worden overgebracht en dat — waar hij tot dusver als Keizer was behandeld en toegesproken — dit van dezen dag zou moeten ophouden en dat hij in het vervolg den titel van generaal zou dragen en als generaal moest worden beschouwd. Eindelijk, den 29sten Juli, komt Lord Keith aan boord, vergezeld van den onder-staats-secretaris Banbury, om Napoleon den inhoud van een ministrieel schrijven, door Lord Keith ontvangen, mee te deelen, waarin vermeld stond, dat de Engelsche regeering besloten had hem St.-Helena als verblijfplaats aan te wijzen:

„Waar het voor generaal Bonaparte van belang kon zijn,