Napoleons laatste levensjaren

36 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

dans son impatience de tenir le prisonnier dans sa main, le capitaine de vaisseau Maitland avait envoyé ses embarcations, contraire aux conventions arrêtées la veille. On avait vu 1’accostage et le transbordement, en avait vu le canot s’éloigner dans la direction de la croisière. 1’Empereur était-il a son bord? Maitland, de sa lunette, suivait dhacun de ses mouvements, doutant encore; il passait sa lunette de 1’un a 1’autre. Enfin, 1’on put reconnaitre Napoléon au milieu de sa suite . .

Toen de Keizer op de Bellerophon aankwam — waar hij zonder eenig eerbewijs, aan iemand van zijn hoogen rang verschuldigd, werd ontvangen, Kapitein Maitland voerde het vroege morgenuur als verontschuldiging voor dit verzuim aan

—    en Las Cases dezen aan hem voorstelde, zeide hij: „Je viens a votre bord me mettre sous la protection des lois d’Angleterre.”

Napoleon was in de hinderlaag gevallen, die de Engelsche regeering hem had gelegd. Engeland had hem in handen!

De vraag doet zich voor, of Kapitein Maitland in zijn optreden tegenover Napoleon, toen hij hem zijn plan aan de hand deed en hem voorstelde om aan boord van de Bellerophon te komen, te goeder trouw was. Wist hij toen reeds, dat de Engelsche regeering alle moeite deed om Napoleon in handen te krijgen? Was hem, tot een zekere hoogte, de rol voorgeschreven, die hij tegenover Napoleon moest spelen? Het is niet moeilijk deze vragen met zekerheid te beantwoorden: Kapitein Maitland was wel degelijk ingewijd in de plannen der Engelsche regeering. De kleine, diplomatieke oneerlijkheden, die er in de gesprekken tusschen Maitland en Las Cases hebben plaats gehad, kan men als gewettigde krijgslisten beschouwen. Dat Las Cases verzweeg uitstekend Engelsch te verstaan en daardoor op de hoogte kwam van wat men rondom hem op de Bellerophon besprak, is evenmin te veroordeelen als het zwijgen van Maitland, dat hij — uit berichten, hem van verschillende zijden door royalisten verschaft — nauwkeurig alles, wat er te Roche-fort geschiedde, wist. Dit zijn krijgslisten, geoorloofd, wijl Frankrijk en Engeland met elkaar op voet van oorlog verkeerden. Zelfs zou men kunnen aannemen, dat Maitland — ofschoon hij ingelicht was omtrent de plannen van zijn regeering, namelijk, het kostte wat het wilde, Napoleon te pakken te krijgen

—    zelf een eerlijk en betrouwbaar man en daarom gelovend in haar loyale en eerlijke gevoelens, niet kon vermoeden, dat zijn