Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN    31

over zee te ontkomen. Intusschen gaat het geknoei en gekonkel met allerlei tegenstrijdige bevelen, van den kant der Fransche regeering, steeds voort. Plotseling wordt het verbod aan de bevelhebbers der fregatten gegeven, opgeheven, maar wordt daartegenover het verbod gesteld, op straffe van hoogverraad, Napoleon ergens, waar dan ook, naar het vasteland over te brengen. Waarschijnlijk heeft de Fransche regeering van Engelsche zijde het bericht ontvangen, dat elk vrijgeleide zal worden geweigerd en kan zei dus veilig toestaan dat Napoleon het aan Engeland verzoekt. Daardoor vervalt dan ook het plan, dat geopperd wordt, om te Verdon, in de Gironde een fregat gereed te maken en te gelijkertijd te la Rochelle een brik uit te rusten, opdat Napoleon — naar gelang het gunstige oogenblik zich zou voordoen, dat een der geblokkeerde streken onbewaakt zou worden gelaten — zich op een dezer schepen zou begeven, dat naar Amerika zou trachten te ontsnappen, terwijl het andere de aandacht der overige Engelsche kruisers zou beproeven af te leiden. Deze manoeuvre wordt te gevaarlijk, te gewaagd en te onzeker geacht, evenals de andere, die van verschillende kanten aan de hand worden gedaan. Zoowel het plan om te Bordeaux een corvet te bemannen, dat Napoleon aan boord zal nemen, als het voorstel van den kapitein van een Amerikaansch schip, die aanbiedt hem als passagier te ontvangen en te trachten, als behoorend tot een neutrale natie, door de blokkade-linie heen te breken; zoowel het vraagstuk van den bevelhebber van een klein Deensch vaartuig, wiens scheepspapieren in orde zijn en die hem tusschen zijn lading van spiritualiën wil verbergen en op die manier uit Rochefort wegvoeren, als de voorstellen der bevelhebbers van de Meduse en van de Saaie, om tegen alle verbod in, de strijd tegen de Engelsche kruisers aan te binden, waarbij de een zich zou opofferen om den andere gelegenheid te geven te ontsnappen, worden afgeslagen, wijl zij onder de bestaande omstandigheden te gevaarlijk zijn.

Napoleon gaat intusschen naar het eilandje Aix, maar verandert onderweg van gedachte en begeeft zich onmiddellijk aan boord van de Saaie. Misschien gelooft hij dat men — wijl er een krachtige wind waait — s’ nachts het anker zal kunnen lichten en zal kunnen ontsnappen! Den volgenden dag echter gaat de wind weer liggen. Voor zonsopgang is hij reeds op de commando-brug, informeert naar den wind, staart naar de Engel-