Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEON'S LAATSTE LEVENSJAREN

bevolking voortdurend doet toenemen — den 25sten Juni naar Malmaison, waarheen Hortense al den vorigen dag was aangekomen om hem, zooveel als in haar vermogen was, in deze moeilijke dagen bij te staan.

Uit het warnet van intrigues en onbetrouwbaarheden, uit de warboel van geknoei en gekonkel, zoowel van den kant van Fouché, den minister van politie, als van dien van de voor-loopige regeerings-commissie en van dezen onderling, is het duidelijk geworden, dat men hem — bevreesd voor den invloed, dien Napoleon nog steeds op het leger had en niet wetend welke geest de troepen, die in Frankrijk lagen, bezielde — liever niet te lang en zoo dicht bij Parijs wilde houden. Aan den anderen kant wilde men hem niet laten ontsnappen, met het oog op de mogelijkheid, om van zijn persoon gebruik te maken tegenover de geallieerden, zooals dat op een gegeven oogenblik geschikt zou voorkomen. Doch tevens wilde niemand het op zijn verantwoording nemen en de schuld er van dragen, hem aan de geallieerden te hebben overgeleverd. Wanneer dit zou moeten geschieden, moest het den schijn hebben, dat hij zich öl vrijwillig had overgegeven, óf dat de geallieerden zich van hem hadden meester gemaakt, doordat de Engelsche regeering hem had belet naar Amerika te gaan. Napoleon toch had te kennen gegeven, dat hij van plan was van Malmaison naar Rochefort te vertrekken, om zich daar naar Amerika in te schepen, waar hij — wijl hij zijn politieke loopbaan als afgedaan beschouwde — zijn verder leven als ambteloos burger wilde slijten.

Oogenschijnlijk met de opdracht om voor zijn veiligheid te waken en er voor te zorgen, dat hij met alle eerbied aan zijn rang verschuldigd zou worden behandeld, maar feitelijk om de gelegenheid te hebben ieder oogenblik de hand op hem te kunnen leggen, werd door de voorloopige regeering luitenant-gene-raal Beker als opperbevelhebber over de Keizerlijke garde naar Malmaison gezonden, die hem ook naar Rochefort zou begeleiden. Met het oog op andere mogelijkheden werden de meest tegenstrijdige bevelen uitgevaardigd. Aan de eene zijde werd den Minister van Marine aangezegd zoodanige maatregelen te willen treffen, dat de twee fregatten, „la Méduse” en „Saaie”, die in de haven te Rochefort lagen, gewapend zouden worden om geschikt te zijn Napoleon en zijn gevolg naar Amerika over te brengen; aan den anderen kant werd den commandanten der fregatten verboden de haven te verlaten voor en aleer