Napoleons laatste levensjaren

236    NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN seurs a cheval de la garde impériale met roode kraag en roode opslagen aan de mouwen, (hij bezat nog twee uniformen van Colonel des grenadiers a pied en één van Colonel de la garde nationale, beide blauw, met witte opslagen;) later een groen jachtkostuum, waarvan het goud- of zilver-galon was afgenomen. Soms, maar niet heel dikwijls, kleedde hij zich in „politiek”, namelijk in kleeren van een andere kleur. Hij bezat drie verschillende rokken, een bruine, een gele, en een nankinsche. Voor buiten had hij drie jassen, een groene en twee grijze, van de bekende en beroemde snit. Was het laken van zijn rok kaal geworden, dan liet hij het keeren; hij droeg liever gekeerd laken dan laken van Engelsch fabrikaat afkomstig, het eenige dat hij op St. Helena kon krijgen. Nadat hij gekleed was, nam hij het legendarische steekje met de driekleurige kokarde versierd, (die kokarde liet hij er later van afnemen en met een zekere plechtigheid bewaren) onder zijn arm, en begafjzich naar het salon, indien hij een audiëntie gaf, of anders naar de spreekkamer, waar zijn gevolg hem wachtte.

Wat de audiënties betreft, ontving de Keizer gaarne dignitarissen en hen, die belangrijke posten bekleedden, verdienstelijke of hooge officieren, wetenschappelijke mannen of onderzoekers en reizigers. Aan zulke personen durfde Lowe den toegang tot hem niet weigeren of de onbescheiden vragen doen — bijvoorbeeld, waarom zij zoo verlangend waren om den generaal te ontmoeten; of zij op hun eerewoord konden verzekeren, dat zij geen brieven of geheime boodschappen voor hem hadden: of zij wel wisten, dat zij zich, wanneer zij hem een brief, een boek een brochure of een dagblad of zoo, in het geheim gaven, er aan bloot stelden om gevangen te worden genomen öf onmiddellijk van het eiland te worden verwijderd, waardoor hij wist, dat hij de anderen' afschrikte.

Waar nu de officier van gezondheid Henry een audiëntie heeft beschreven, die hij bij Napoleon heeft meegemaakt en waarin hij den Keizer in een nogal ongunstig daglicht heeft voorgesteld, is het goed daarmee den indruk te vergelijken, die andere, evenveel en meer geloofswaardige, minder voor-inge-nomen personen (Henry toch voelde zich om allerlei redenen genoopt op de hand van Hudson Lowe te zijn en in diens voordeel te spreken) van zulk een audiëntie hebben gekregen. Henry behoorde tot de 37 officieren van het 66ste regiment, aan welks hoofd generaal Bingham stond. Onder diens geleide werden zij