Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

onderhoud en voor zijn verblijf moesten uitgeven, niet hooger te laten komen, dan die eenmaal daarvoor was vastgesteld. Mocht hij daarmee niet tevreden zijn, dan had hij het volste recht het ontbrekende uit eigen middelen bij te passen, onder voorwaarde, dat hij de gelden, waardoor de hoogere uitgaven dan die door de Engelsche regeering waren uitgetrokken, zouden worden gedekt, vooraf zou deponeeren. Wijl de brieven, die hij schreef of ontving, eerst door de handen van den gouverneur moesten gaan, zou de regeering er op die wijze tevens achter komen, waar en bij wien de onmetelijke rijkdommen, die men beweerde, dat hij bezat, verborgen lagen en kon men er, zoodra men dat wist, beslag op leggen. Mocht men, in plaats van de verwachtte schatten, slechts eenige duizenden franken vinden, dan zou men er geen beslag op leggen, maar ze bewaren en beheeren en ze, tot zijn dood, voor zijn onderhoud gebruiken. Bij het overgaan van de Bellerophon op de Nor-thumberland toch, had men — onder dezelfde verontschuldiging — Napoleon reeds 80.000 francs afgenomen.

Op dit tijdstip bezat de keizer een 250,000 francs, die hij stil had achtergehouden en die hij, zoodra hij op St. Helena was aangekomen, aan Marchand, die tot schatbewaarder was verheven, te bewaren had gegeven. Deze som was in 1821, door allerlei gefingeerde betalingen, die hij aan den gouverneur voorgaf te doen — als salarissen aan zijn bedienden, gelden noodig voor zijn toilet enz. — opgeloopen tot 300,000 frcs. Zijn lotge-nooten bezaten ook eenig kapitaal; Las Cases had, toen hij uit Parijs vertrok, 4,000 louis meegenomen, Bertrant 37,500 frcs en bezat daarenboven nog 300,000 fracs, die hij, in den vorm van effecten, bij een bankier in Londen had liggen en die hij vertrouwde, dadelijk uitbetaald te kunnen krijgen, wanneer hij het zou verlangen. Gourgaud had niets, evenmin als de Montholon. Alles bij elkaar had de „Fransche kolonie” dus een kapitaal van zoowat 500,000 francs. Heel veel zou Napoleon daar niet mee kunnen doen, waar hij — behalve wat de onkosten voor zijn onderhoud meer dan 8,000 L. bedroegen — er nog het honorarium van zijn officieren, het loon voor zijn bedienden, de kleeding enz. enz. van zou moeten betalen. Het is niet van niets, dat een keizerlijke huishouding gevoerd wordt — waar de kok — en dit is één voorbeeld uit zoovelen — dagelijks minstens voor acht tafels moet koken en waar iemand als de Montholon aan het hoofd stond, die er een buitengewonen slag van had om