Napoleons laatste levensjaren

220 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

en wil en zonder daartoe gedwongen te zijn, deden. Alle hadden zij die verklaring afgelegd. Den dag na zijn aankomst herhaalde Hudson Lowe het gebeurde op de Northumberland en deed allen op Longwood weten, dat zij vrij waren om te blijven of weg te gaan en dat zij, in het laatste geval, kosteloos door de Britsche regeering naar Europa of naar Amerika zouden worden overgebracht. Niemand echter maakte van het verlof om weg te gaan, gebruik. Hudson Lowe beproefde een ander middel. Hij verkondigde, dat het gevolg en de bedienden van Napoleon even goed gevangenen van Engeland waren als de generaal Bonaparte zelf en dat hij van ieder een onderteekend bewijs verlangde, waarin hij verklaarde daarvan op de hoogte te zijn en zich er aan te onderwerpen, als zoodanig te worden beschouwd en behandeld. Behalve, dat het door het onderteekenen van een dergelijk formulier, waarin Napoleon zijn titel van Keizer werd onthouden, den schijn zou krijgen, dat zijn gevangenschap ook door zijn gevolg als wettig werd beschouwd, rekende hij er op, dat verschillende personen, door het vooruitzicht om als gevangenen van Engeland te zullen worden behandeld, afgeschrikt, zouden verkiezen den Keizer te verlaten. Na verschillende besprekingen en discussies onder elkaar over den vorm van het formulier, — waarbij de Keizer er zelf één opstelde, waarin de bedienden hun verklaring aflegden — verkondigden de hoogere eindelijk hun wil om te blijven, onder bewoordingen, die bijna van de oorspronkelijke, in de hen door Hudson Lowe voorgelegde verklaring, geheel afweken, maar die hij toch aannam, wijl hij de verantwoordelijkheid van een weigering tegenover zijn regeering niet durfde dragen. Hij stelde daarom zijn regeering voor de maatregel te nemen, waardoor men dadelijk het doel zou bereiken, dat men door zijn formulier langs een omweg had gehoopt te verkrijgen, namelijk om aan verschillende personen hun onmiddellijke verwijdering van St. Helena aan te zeggen.

De Engelsche regeering toch bëoogde, zoowel door haar mondelinge als door haar geschreven instructies daaromtrent aan den gouverneur, een tweeledig doel, namelijk — door het personeel van het gevolg in te krimpen of Napoleon te dwingen, wijl hij door de bezuinigingen, die hem zouden worden opgelegd, uit zich zelf tot een vermindering van zijn gevolg zou moeten overgaan — hem zooveel mogelijk te isoleeren en daardoor handelbaarder te maken en tevens de som, die zij voor zijn