Napoleons laatste levensjaren

192 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

het beheer over de tafel en zorgen er voor, dat de Engelsche matrozen en Bernard — in groene liverei met goud galon, rood vest en roode korte broek gekleed — die als lakeien dienst doen, hun plicht goed waarnemen bij het bedienen der gasten. Cypriani, de maitre d’hotel, wiens liverei met zilver is afgezet, laat het oog gaan over de opeenvolging der spijzen; Noverraz en Saint Denis, in tegenstelling met Cypriani, met goud-bor-buursel op hun liverei, ieder aan een kant van den Keizer, zorgen alléén voor hem. Steeds bleef er aan tafel één stoel — voor de Keizerin — onbezet!

Aan het déjeuner heeft hij bijna nooit gasten. Alleen, wanneer hij in den tuin dejeuneert — meestal verkiest hij dit in zijn kamer te doen, omdat hij dan niet noodig heeft zich te kleeden, maar in négligé kan blijven — noodigt hij een van ziin officieren uit.

Het diner wordt opgediend in zilver, in het beroemde zilveren servies, dat een waarde van 80.000 franc had, alleen naar het gewicht gerekend, waarvan — nadat er 130 pond van stuk-ge-slagen en verkocht is, — nog 234 borden, 34 schalen, 3 soep-terrienen, 2 saus-kommen, 96 paar tafel-zilver en een groote hoeveelheid kleinere voorwerpen zijn overgebleven. Het eten zelf is niet zeer schitterend bereid, maar de gasten — gewoon aan het smakelooze, Engelsche eten — zijn er over verrukt. Ook is het menu niet zeer uitgebreid — de Keizer hield er niet van om lang aan tafel te zitten en het diner duurde meestal niet langer dan veertig minuten en dat was dan nog, ter eere der gasten, een uitzondering — en bestond uit één soep, één tusschenge-recht, een vleeschgerecht, twee voorgerechten en twee nagerechten, waarvan één zoet was. Alléén, wanneer er zeer hooge gasten waren, werd het aantal spijzen eenigzins uitgebreid. Cypriani sneed voor. Het dessert wordt door Pierron voorgezet in het Sèvres-servies het geschenk van Parijs, met vorken, lepels en messen van gedreven goud. De borden van dit servies — waarvan slechts zes van de zestig zijn overgebleven, (waar de 54 overige zijn gebleven, is onbekend, waren met tafereelen uit de veldtocht van Egypte en van verschillende veldtochten in Europa beschilderd, even als de Sèvres kopjes, schoteltjes en presenteer-schalen, van het vergulde servies, waarin de koffie na het diner, in het salon, uit een vergulde koffiekan, werd voorgediend. Sir George Bingham schreef aan zijn vrouw, dat dit het mooiste servies was, dat hij ooit had gezien en dat