Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN    187

wien dan toch hadden de twee eerste in 1806, met wien de laatste in 1814 te doen gehad? En bij wien was sir Neil Campbell op Elba gëaccrediteerd, toen hij officieel de stukken onder-teekende waarin gesproken werd van „Sa Majesté 1’Empereur Napoléon” en waarin Elba door Engeland een onafhankelijke staat werd genoemd?

Waarom, niettegenstaande dit alles — behalve om een kleingeestige plagerij bot te vieren — de Engelsche ministers weigerden Napoleon te beschouwen als behoorend tot de Europeesche vorsten, is onverklaarbaar. Misschien moet de oplossing er voor in hun politiek worden gezocht, wijl zij zich — waar zij in de acte, waarin het parlement het besluit vast legt, om Napoleon op de meest-afdoende wijze gevangen te houden, er voor oppassen hem den titel van Keizer te geven en steeds van Napoleon Buonaparte” spreken, als om te ontkennen, dat hij ooit tot de Fransche natie heeft behoord — sterker voelden en een verontschuldiging meenden te hebben voor hun niet te quali-ficeeren daad. Immers, waar zij hem zijn titel onthielden en daarmee te kennen gaven, dat zij hem niet als keizer beschouwden, behoefden zij hem ook niet als zoodanig te behandelen en konden zij de meest vernederende, kleingeestige en beleedigende maatregelen nemen en doen uitvoeren om hem gevangen te houden. Trouwens, geen der spitsvondige redenen, die de ministers en later Walter Scott bedachten om de kwestie over Napoleons titel te verontschuldigen, was noodig, wanneer men nagaat, dat hij niet anders verlangde dan zich „1’Empereur Napoléon” te noemen, zonder opgave of bijvoeging van het land of van het volk, waarover hij als Keizer had geheerscht!

Admiraal Cockburn was aan boord van de Northumberland begonnen met de kinderachtige latheid Napoleon niet met zijn titel aan te spreken en dien te ontkennen — waarover hij met lord Bathurst aardigheden wisselde — Hudson Lowe zette haar, met angstvallige nauwkeurigheid voort. Behalve de reeds genoemde staaltjes, zou men bladzijden daarover met voorbeelden kunnen vullen. Zelfs na den dood van Napoleon namen zij nog geen einde: waar men op de keizerlijke grafzerk alléén den naam „Napoleon” wilde doen beitelen, werd dit door Hudson Lowe geweigerd, die den naam „Buonaparte” er bij gevoegd wilde zien. Het gevolg van den Keizer weigerde, daarin handelend in den geest van Napoleon. Ongeloofelijk, maar waarheid: het graf droeg geen naam!