Napoleons laatste levensjaren

180 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

St. Helena, maar op een andere wijze, niet door te ontsnappen of te ontvluchten.

Groot is de belooning niet geweest, die Hudson Lowe van zijn regeering heeft ontvangen, toen hij na den dood van Napoleon in Engeland was teruggekeerd.

Wèl drukte George IV hem bij een audiëntie krachtig de hand en dankte hem luide voor alles wat hij had gedaan, maar daarbij is het gebleven! Waren het de eigenaardige Engelsche volks-eigenschappen, op politiek gebied, of was het inderdaad een veranderde politiek, waardoor men zich gedwongen voelde openlijk te doen blijken, dat men Hudson Lowe’s optreden als gouverneur van St. Helena afkeurde, en heeft men hem daarom nooit meer eenig ambt van belang opgedragen ? Wilde men daardoor te kennen geven, dat men inderdaad van oordeel was als zoude hij de hem door het gouvernement gegeven instructies op al te eigenaardige wijze hebben opgevat en uitgevoerd of was het een manoeuvre van de regeering om de verantwoordelijkheid voor de door haar vooraf beraamden, langzamen sluipmoord van zich af te wentelen en dezen Hudson Lowe op de hals te schuiven ? Een feit is, dat hij — ofschoon hij daarna met nog verschillende functies is belast geweest; onder anderen met een militaire betrekking op Ceylon en die van gouverneur der Bermuda eilanden — meer en meer in het vergeet-boek is geraakt en dat hij, niettegenstaande het door hem, tot zijn verantwoording geschreven werk „Mémorial relatif a la captivité de Napoléon a Ste. Hélène,” in 1830 verschenen en het werk van Forsyth, na zijn dood, in 1853 openbaar gemaakt, alleen bekend is en zijn nagedachtenis uitsluitend is blijven voortleven als de onhebbelijke, karakterlooze, ignobele, bekrompen en stomme beul-cipier van den grooten Keizer.