Napoleons laatste levensjaren

178    NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN eenige maanden nog vóór den dood van Napoleon, Hudson Lowe waarschuwde, dat men bezig was op Longwood zelf een ontsnappingsplan te bedenken. Inderdaad duurde het niet lang meer, of de Keizer was voor goed uit de handen van zijn vijanden ontkomen!

Een ieder, die maar een weinig op de hoogte was van de ligging en van den toestand van St.-Helena, kon dadelijk begrijpen, dat een expeditie niets zou kunnen uitrichten. Behalve, dat het eiland, om zoo te zeggen, zich zelf al verdedigde, bevond er zich een garnizoen, dat veel van een klein leger had. Niet minder dan 493 officieren, onderofficieren, korporaals en tambours, met 2291 man troepen waren over de voornaamste punten van het eiland — waar, op alle uitstekende rotspunten, die er maar even gelegenheid toe boden, kanonnen waren geplaatst, — verspreid, belast met de bewaking van Napoleon, terwijl buiten St.-Helena drie fregatten, twee schepen, gewapend met 20 kanonnen ieder, en zes brikken met 10 a 18 stukken geschut dienst deden. Zelfs had men op het eiland Ascension, wijl dit misschien een operatiebasis voor de mogelijke bevrijders zou kunnen worden, een batterij opgericht, die door 65 matrozen werd bediend, terwijl er tevens een brik gestationneerd was. Daarbij echter was Longwood zelf bijna ongenaakbaar. Mont-chenu, de Fransche commissaris schrijft daarover: „La plaine de Longwood est separée du reste de 1’ile par un effrayent abime qui 1’entoure complètement, et eet abime n’est traversé que par une étroite langue de terre qui n’a pas plus de vingt pieds de large, et dont la pente est si raide que, si le reste de 1’ïle était aux mains de dix mille hommes, cinquante suffiraient de les empêcher d’arriver a Longwood. Ce chemin est 1’unique moyen d’accès. En dépit de ces difficultés, le 53e régiment, avec un pare d’artillerie et une compagnie du 66e, est campé auprès du mur oü il y a une porte. Plus loin, du cóté de la ville, il y a un poste de vingt hommes, et toute 1’enceinte est gardée par de petits détachements placés en vue les uns des autres. Le soir le cordon des sentinelles se reserre tellement qu’elles se touchent presque... L’évasion est une impossibilité absolue et, si le gouverneur la laissait faire, la fapon dont la mer est gardée serait un obstacle insurmontable, car, de tous les points d’observation, un navire qui s’approche peut être signalé a soixante milles de la cöte. Lorsqu’on en aper9oit un, on tire un coup de canon. Deux bricks de guerre croisent incessamment autour de 1’ïle, jour et nuit;