Napoleons laatste levensjaren

dité. Ceux-mêmes qui le gardent, briguent un regard, un entre-tien, un mot. Personne n’ose le traiter en égal.”

Dat alles was de oorzaak, waarom Hudson Lowe herhaaldelijk, willekeurig en meestal zonder eenige aanleiding de grens, waarbinnen Napoleon zich vrij mocht bewegen, verkleinde ot vergrootte. Nu eens kromt hij de „grens van 12 mijl” in, dan weer breidde hij die uit ; plotseling echter stuitte Napoleon den volgenden dag op een schildwacht die hem tegenhield, waar hij den vorigen dag nog verlof had gehad alleen te mogen gaan Eindelijk gaf hij het op! O’ Méara teekent aan: C’est ce matin, pour la première fois, que 1’ Empereur est sorti a cheval. „C’était, disait-il, pour dissiper un affreux mal de tête qu’il s’ était décidé a prendre eet exercise. Mais les limites sont telle-ment étroites, que je ne puis courir pendant plus d’une heure; et pour me faire quelque bien il faudrait que je pusse galoper pendant trois ou quatre heures.” En later, nadat er weer een verandering in de grens was gebracht, schrijft O’ Méara: „J’ai demandé au major de brigade Harrison, dont le poste est a Hut’s-Gate, s’il y avait précédemment eu quelque changement dans les ordres donnés; si Napoléon pouvait dépasser le piquet planté a sa porte, et faire, sans être suivi d’un officier anglais, le tour de la maison de miss Mason et de Woody Ranye. Le major Harrison m’a répondu qu’il n’avait point re9U de nouvelles in-structions et que, si Napoléon voulait dépasser les limites, les sentinelles 1’arrêteraient.”

Een jaar vóór Napoleon’s dood, gaf Hudson Lowe eindelijk — ongerust geworden door de berichten van Antommarchi en anderen omtrent den gezondheidstoestand van Napoleon en om hem, om zoo te zeggen, aan te zetten, om meer lichaamsbeweging te nemen en weer te gaan paard rijden — verlof, dat hij zich binnen een ruimte, die zoowat een vierde van het eiand omvatte, kon bewegen, zonder dat hij daarbij door een Engelsch officier vergezeld moest zijn. Toen echter was het te.laat! Napoleon heeft slechts twee keer van dit verlof gebruik gemaakt: eens, den 18den September 1820, (voor het eerst sinds vier jaar dat hij weer buiten de „grens van vier mijl” ging), toen hij een wandelrit wilde doen doch na een korten tijd zóó vermoeid was, dat hij den geheelen volgende dag te bed moest blijven: den tweeden maal, een maand later, toen hij een plaats wilde terugzien, waar hij in het begin van zijn gevangenschap was