Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

uit het sociaal verkeer afzondert, aan te nemen?” Behalve toch het winstgevende van het baantje (2.000 £ als luitenant-generaal, 12000 £ als gouverneur, de voordeelen van huisvesting, voeding en heerendiensten door de slaven op het eiland), waardoor hij een staat kon voeren, waarvan hij nooit had gedroomd en die hij wenschte om Lady Lowe en haar dochters — Hudson Lowe was den 31sten December 1815 met haar getrouwd; zij was de weduwe van luitenant-kolonel William Johnston en een zuster van Sir William Howe de Lancey, een der helden van Waterloo — een schitterend bestaan te verzekeren, was de groote aantrekkelijkheid voor hem, dat hij door zijn rang, die hij nooit verwacht > had te zullen bereiken en ten gevolge daarvan door zijn huwelijk, zich op de sociale ladder verhoogd voelde. Zóó verhoogd, dat hij zich een geweldige persoonlijkheid begon te vinden, voor wiens gewichtigheid iedereen moest buigen en aan wiens bevelen een ieder zonder tegenspraak had te gehoorzamen.

Het overschatten van zijn gewichtigheid was dan ook de oorzaak, dat hij niet begreep en niet voelde, hoeveel zijn betrekking te zwaar voor hem was en dat de verantwoordelijkheid die er aan was verbonden, veel te groot op hem drukte. Daarbij kwam zijn kleingeestige achterdocht, de angst om zijn voor-deelige betrekking te verliezen en van zijn post te zullen worden ontzet. Hij was zóó vervuld van de verantwoordelijkheid, die op hem drukte, dat hij in één ongeruste, nerveuze beweeglijkheid verkeerde, altijd klaar om een, zij het dan ook nog zoo onzinnig, vermoeden dadelijk als werkelijkheid te zien en er de meest vreemde gevolgtrekkingen uit te bedenken, die hem tot nieuwe maatregelen aanzetten, de oude herhaaldelijk deed veranderen, iedereen verdacht in zijn oogen maakte en telkens weer nieuwe bevelen liet uitvaardigen. Zijn gemis aan echte beschaving, het gevolg van zijn gebrek aan verkeer met wat men de „wereld” noemt, droegen er het hunne toe bij om hem, in plaats van met zijn gevoel en met de voorschriften der welgemanierdheid te rade te gaan, zich stipt aan zijn bevelen en instructies te houden, uit vrees, dat hij misschien verkeerd zou handelen.

Een blinde bewonderaar van al wat Engelsch is; overtuigd, dat er maar één natie bestaat, namelijk de Engelsche; dat ieder individu van een anderen dan de Engelsche land-aard eigenlijk ondergeschikt aan en de mindere van een Engelschman moet zijn, waartoe bij draagt, dat hij zoo langen tijd het bevel