Napoleons laatste levensjaren

138 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

een hoek, ingenomen. Oorspronkelijk licht blauw geschilderd, doch later met rood papier behangen, had men het eerst voor bibliotheek gebruikt, maar had er later de „eetzaal” van gemaakt, terwijl de bibliotheek en de kaarten in de kamer daarnaast, kil en vochtig ten gevolge van de eeuwige passaat-winden naar het linker-einde van de dwars-balk werd overgebracht. Het was er zóó duister, dat men gedwongen was bij dag kunstlicht te gebruiken en door de vele deuren, die er zich in bevonden — waarvan, behalve de glazen deur, die op den tuin uitkwam, één naar de bibliotheek, één naar de salon en één naar de werkkamer van den Keizer toegang gaf — tochtte het er zóó, dat men er bijna niet kon zitten. Een langwerpige tafel, een buffet, een dien-tafeltje en het burger-aantal van twaalf stoelen vormden het ameublement.

De „vertrekken” van den Keizer bevonden zich aan de rechterzijde van de dwarsbalk, twee kleine hokjes, het eerste zijn werkkamer en het laatste in de balk zijn slaapkamer, uitziende op het N. O., met daarachter een ruimte, die vroeger een gang was geweest, waarin — door de zorgen van admiraal Cockburn — van een houten kist, met tin bekleed, een soort bad was getimmerd: ’s Keizers „badkamer!”

Dat het ameublement al niet beter was dan het „paleis,” wordt door Las Cases bewezen, die in zijn Mémorial schrijft: le peu de meubles de nos chambres provenait évidemment de ce dont les habitants s’étaient défaits dans cette circonstance, heureux, sans doute, de trouver cette occasion de les placer a profit pour les renouveler ensuite avec avantage.” En ook, doordat Napoleon, op een dag, terwijl hij even in het „salon” van de Montholon moest wachten — het was in den tijd, toen hij en de anderen er plezier in hadden, het budget van verschillende personen op te maken en de prijs van allerlei te taxeeren, „om den tijd te dooden” — de waarde van het geheele ameublement, alles bij elkaar op niet meer dan dertig napoleons schatte!”

De slaapkamer van den Keizer was — behalve, dat er een groen-geschilderde, houten leuningstoel en vier of vijf stoelen van hetzelfde soort, een tafeltje, een kastje, dat bijna uit elkaar viel en een oude sofa stonden, door de Engelsche regeering geleverd — gemeubeld door het kleine veldbed met groen-zijden gordijnen, waarin hij den nacht vóór den slag bij Marengo had doorgebracht. Daarnaast vóór de deur, die toegang gaf naar de „badkamer,” een tochtscherm. Tusschen dit kamerschut en de