128 NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN
Napoleon werd niet boos, wreekte zich door haar ook te plagen!
Op een middag had hij haar uitgenoodigd, om bij hem te komen eten. Al aan tafel had hij er haar voortdurend mee geplaagd, dat de jonge Las Cases, die mee aanzat, verliefd op haar was. En nadat het eten was afgeloopen, terwijl Betsy woedend was, dat hij haar zulk een kwa-j ongen (hij was pas veertien jaar, dus een jaar jonger dan zij, maar in de oogen van een meisje van vijftien, is een jongen van veertien nog maar een kind), wilde opdwingen stookte Napoleon Emmanuel aan om haar maar eens flink te zoenen, waarin hij hem behulpzaam zou zijn door haar bij haar armen vast te houden. Emmanuel maakte van de gelegenheid gebruik. Zoodra zij echter los was, gaf zij hem een draai om zijn ooren. Maar zij besloot zich te wreken, s’ Avonds zou de Keizer bij haar ouders komen whist spelen. Terwijl zij op het hellende paadje van zijn huis naar de Briars liepen, Napoleon voorop, daarachter Las Cases, vervolgens Emmanuel, dan Jane en eindelijk zij, bleef zij eenige passen achter, nam plotseling een loopje en gaf haar zuster een stevige stoot. Deze vloog tegen Emmanuel, die tegen zijn vader botste, terwijl die met zulk een vaart voortstruikelde, dat hij tegen Napoleon aankwam, die zelf moeite had om zijn evenwicht te bewaren, doordat Las Cases zich aan hem vastklemde. Dat was eenvoudig de ergerlijkste majesteits-schennis in de oogen van Las Cases! Zich vast houden aan den Keizer! Hij was dan ook zóó woedend op Betsy, dat hij haar beet pakte en stevig door elkaar schudde. En toen Betsy begon te huilen en Napoleon te hulp riep, hield Napoleon, die slap van het lachen was om de woede van Las Cases, dezen vast en stookte Betsy op om hem terug te slaan. Betsy deed het en Napoleon liet Las Cases eindelijk los, terwijl hij hem den raad gaf, om maar aan den loop te gaan. En de ernstige kamerheer was wel gedwongen zich op een draf te verwijderen, tot groot vermaak van Napoleon.
Op een dag liet Napoleon haar met andere dingen, ook een van zijn degens zien, die hij indertijd ten geschenke had gekregen, een prachtig geciseleerde degen, in een schildpadden scheê, met goud ingelegd. Met een onschuldig gezicht nam Betsy het wapen in haar handen, maar niet zoodra had zij het beet of zij begon er hem mee te dreigen en op hem in' te dringen, zoodat hij genoodzaakt was om te vluchten en zich achter een stoel te verschuilen, uit angst, dat zij hem er mee zou kwetsen.