Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN 117

chand en Saint-Denis mee) sliepen s’nachts op den grond voor zijn deur. De overige van zijn gevolg met het mindere personeel bleven voorloopig te James Town. De admiraal had gewaarschuwd, dat het herstellen van Longwood minstens veertien dagen zou duren. Het duurde echter acht weken, voordat Napoleon The Briars kon verlaten. Toch was het niet de onaangenaamste tijd van zijn ballingschap, dien hij er doorbracht.

In de eerste dagen was er alles even gebrekkig, onvolledig, ongeregeld en bekrompen. De Keizer moest zich in alles behelpen, nog meer bijna behelpen dan aan boord van de Northumberland. Er waren geen meubelen; wijl er geen gelegenheid was om te koken, moest het eten te James Town worden gereed gemaakt en van daar naar The Briars worden gebracht, waar het koud geworden en onsmakelijk aankwam.

Erg hinderde het Napoleon niet. Het herinnerde hem aan den tijd, toen hij nog als jong luitenant op een armoedig kamertje had moeten leven; aan zijn veldtochten later, toen hij dikwijls plotseling uit de luxueuze omgeving van een paleis of van een kasteel zijn verblijf naar een herberg of een armzalig woninkje moest overplaatsen. Wanneer hij maar de dagelijksche dingen, die hij noodig had, om zich heen wist, was het hem genoeg en was hij tevreden. Het overige van zijn omgeving was hem altijd onverschillig geweest; meer dan zijn gewone veld-bagage verlangde hij niet.

Na eenige dagen echter kwam er verandering: van uit James Town werden meubelen aangevoerd, die de kleine ruimte ten minste bewoonbaar maakten; kolonel Bingham, die het commando over het 59ste regiment, dat op St. Helena gedetacheerd was, voerde, liet door zijn manschappen een tent aan het tuinhuis verbinden, waardoor een soort verlengstuk aan het eene vertrek ontstond; men vond gelegenheid een schuurtje bij te bouwen, dat tot keuken werd ingericht.

En de dagen, die nu volgden, waren bijna gelukkige dagen. Zij gingen regelmatig verdeeld, rustig voorbij, doordat de Keizer nijn werk met Las Cases en Gourgaud weer opvatte en het grootste gedeelte van zijn tijd met dicteeren doorbracht. Meestal stond hij om acht uur ’s morgens op, gebruikte niets anders dan een kop koffie tot één uur en dejeuneerde dan; hij dineerde s’ avonds tegen acht uur. Dikwijls bleef hij tot een uur of vier werken, kleedde zich en maakte dan een wandelrit of een rij-tour. Alleen de avonden waren moeilijk voor hem om door te