Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

de taal, waarin zij hun gevoelens uitten, deed Cockburn dikwijls voor het ergste vreezen.

Las Cases verhaalt eenige kenmerkende staaltjes. Op een dag was een man, uit vrees voor de straf, die hem was opgelegd en die aan hem zou voltrokken worden, over boord gesprongen. Terwijl men pogingen aanwendde om hem te redden, wat nog al geloop en drukte op het dek veroorzaakte, wilde Las Cases zich naar den Keizer haasten om hem op de hoogte te brengen van de redenen, waarom en waardoor er zulk een ongewone beweging heerschte, toen hij op eens door een der jonge adelborsten werd vastgegrepen, die hem verzocht het geval niet aan den Keizer te vertellen, omdat hij vreesde, dat deze zou schrikken! Het was de gewoonte aan boord van oorlogsschepen, om — ’s avonds, wanneer de nachtwacht inging — de manschap te dwingen zich zooveel mogelijk te haasten hun hangmatten in orde te maken, door den dienstdoenden officier, hem die het laatst daarmee klaar was, in het voorbij gaan een paar slagen met een eind touw te doen toedienen. Daardoor ontstond eiken avond weer een geweldige drukte, gedrang en geloop. Om nu den Keizer er voor te vrijwaren, dat hij daarvan eenige last zou ondervinden, wanneer hij aan het dek was en tegen het kanon geleund, waar hij eiken avond zijn plaats uitzocht en dat daarom „le canon de 1’Empereur” werd genoemd, stond te praten, hadden de adelborsten met elkaar afgesproken een kring rondom hem te vormen en — door iederen matroos, die in zijn haast dien kring te veel nabij kwam, weg te duwen — hem op die wijze te beschermen. En nog een ander verhaal, dat Las Cases doet: men had een boekje aan boord gevonden, door generaal Wilson (den zelfde, die later Lavalette het leven hielp redden) geschreven en waarin allerlei onwaarheden en laster, Napoleon betreffende, voorkwamen. De adelborsten — door den zoon van Las Cases van den inhoud op de hoogte gebracht — lieten hun verontwaardiging daarover op den zoon van Wilson, die toevallig als adelborst aan boord van de Nort-humberland dienst deed, neerkomen en hielden een groote drijfjacht op hem, door het geheele schip en in het want, om hem voor de daden van zijn vader tc straffen.

Ook de hoogere echter, ondergingen dien invloed van den Keizer! Zelf soldaten, begrepen zij, dat zij voor den grootsten soldaat van de wereld stonden; al waren zij vijanden, toch voelden zij hun medelijden ontwaken voor Hem, die van zóó