Napoleons laatste levensjaren

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

oorzaak, waarom aan boord van de Northumberland een geweldige wanorde heerschte en waarom er, gedurende het eerste gedeelte van de reis, voortdurend moest worden gewerkt, om alles in orde te krijgen — het schip zelf moest ook opgeknapt en tevens geschilderd worden — ten gevolge waarvan de Keizer, die door zijn fijnheid van reuk geen verflucht kon verdragen, veel last ondervond. Men had zelfs geen gelegenheid gehad, zóó overhaast was het weggaan geweest, om genoeg proviand mee te nemen en om het drinkwater te ververschen, zoodat men gedurende de eerste helft van den overtocht, gedwongen was zich met het bijna brakke en troebele water, dat er van de vorige reis over was, te behelpen. Langzamerhand echter werd alles geregeld.

En de dagen gingen eentonig, ’t zelfde, regelmatig en geregeld, zonder afwisseling, zonder verschil! Slechts nu en dan een kleine verandering, zooals men die in elke beschrijving van de reis met een zeilschip kan vinden: een storm; een haai, die gevangen wordt; een zwerm vliegende visschen; de plechtigheid, wanneer men de linie passeert. Door den invloed van admiraal Cockburn ontkwamen Napoleon en zijn gevolg er aan. De Keizer wilde hem honderd Napoleons voor het scheepsvolk ter hand stellen, maar de admiraal bracht die som terug tot vijf, dat was genoeg. Volgens het Journal van Gourgaud, zijn ook die — ten gevolge van het talmen van Bertrand — niet uitbetaald!

Hoewel ellendig gehuisvest, bleef de Keizer bijna den geheelen dag in zijn kamer. Achter de bazaansmast was een ruimte, die men in vier vertrekken had verdeeld: één diende voor eetkamer, één voor salon en van de twee overigen werd de eene door den admiraal bewoond, terwijl de andere aan den Keizer was toegewezen. Het gevolg was, zoo goed en zoo kwaad als het kon, over het dek verdeeld, waar men met behulp van zeilen eenige verblijfplaatsen had afgezonderd.

De Keizer stond op ongeregelde uren op en dejeuneerde dan. Daarna liet hij — in den loop van den ochtend — iemand uit zijn gevolg bij zich komen om hem op de hoogte te brengen van het scheepsjournaal, hoeveel mijlen men gevorderd was, uit welke richting de wind woei, wat er aan boord gebeurde. Hij las veel en kleedde zich pas tegen vier uur. Dan begaf hij zich in het salon, waar hij met iemand uit zijn gevolg schaak speelde en wachtte daar, tot de admiraal hem, tegen vijf uur,