Stille uren

DERDE HOOFDSTUK.

Het was de eerste avond in zijn nieuwe huis.

Na haar dood was hij weggegaan uit de droef-nablijvende herinnering van alles wat rondom hem was, angstig terug te zijn waar de klagende stemklank van haar laatste zeggen was gebleven, met een zenuwende vrees alleen te wonen in het huis, waarin hij haar voelde voortbestaan in de telkens opsmartende weerpeinzing van elk geluid, elke kleur.

Hij was heen-gehaast naar anderen, zoekend een wijd vergeten van alles wat gebeurd was, met een stil-gehoopte verwachting een leven nieuw te beginnen, dat heelemaal zou gescheiden zijn van alles wat gegaan was in de snelle werveling van weinige jaren.

Tijden had hij geleefd onder vreemden, lange weken waarin hij voortdurend het gevoel had, dat hij een zwerver was, zonder plaats om neer te zitten, alleen, meester van eigen doen en eigen willen.