Line

de wit-pluimende schokking der wolk-donzende schoor-steen-pijpen, een wijd hoekende golf-lijning splijtend die langsaam uitkabbelde in een weeke deining. En vlak onder het venster, zacht-wevend een toonloos grijnzen naar de stilte in het vertrek, schoven de voorbijgangers naast het doffe ratelen der hoog-geladen wagens en karren, waartusschen telkens het hel-op-bellend vierkanten der tramwagens ging, voortregelend onder den rythmenden klopstap van het paard.

Denkeloos starend naar de woel-bewegende drukte langs het huis, soesde zij langsaam heen, plotseling wakkerend door het kort-ingehouden ratelen van het rijtuig van den doctor. Dan schokte ze op uit haar zitten en deed de deur voor hem open, even vreemd-staande onder de luid-overhellende wolking van buiten-roezend geluid, kort-hoorend de harde karteling der rijtuigen boven de neergedempte stemklank der menschen.

Wanneer de oude doctor was heengegaan, viel de kamer weer terug in de egaal-grijs-wevende stilteen zij ging naar de zuster boven, waar zij bleef tot het tijd was voor koffiedrinken, ’s Middags deed zij mee in het huishouden, de meiden helpend in haar bezigheden, een tijdlang beurtelings blijvend bij de twee juffrouwen, een zelfde weerzijn van de ochtenduren onder het veranderde middaglicht dat langsaam neerloomde naar den avond. Nadat het middageten was afgedaan, ging zij, terwijl de dames sliepen, voor het venster zitten, beweegloos blijvend om geen geluid te breken in de loode rust van den avond, die dof over de heenschemerende meubelen grijsde.

48