Line

de snelle heendrooming der uren onder de egaal-stillende vrede van suizende rust.

Van daag, in het lang-vermoeiend gaan onder de broei-warme droogte van den zonlaaienden dag, was hun gesprek langzamerhand ingestild tot een matte zwijging, waarin alleen het schuiven van hun stappen had gedofd en zij waren zonder rusten voortgeloopen naar den grooten vijver, waar zij het einde van hun wandeling hadden gesteld.

Breed-uitstrakkend naar beide zijden, gladde het watervlak beweegloos onder de helle lichting van de middagzon, die ver aan de eene zijde een spiegeling van schitter-wittende branding plekte. Aan de overzijde stond het diepe groen der boomen recht, egaal-vast omhoog, een somber-zwijgende kleuring van tintlooze donkerheid, waarin langs de toppen een gouden lichting weefde, zacht-uitlossend naar het gelijk-spannend blauw van den hemel. Tusschen de uiteenwijking der stammen van een boschpad, dat uit de schemering der boomen naar den oever boog, stond het blanke licht trillend neer, een zuivere heldering vlekkend over het dunlagend groen van den weg, uitvloeiend in een ros-gulden schemering naar de diepte van het hout, de grijs-rechte stammen kleurend met een bruin-roode vaging van tooverenden schijn. Ver boven de loome zwaarte van den vijver hoogde het wolkloos blauw van de lucht in oneindige diepte, weergekleurd onder de zuivere, glad-dek-kende ineenwissching van het water, waarlangs telkens een dunne rimpeling streek, de roerlooze weerbeelding van den boomen-opstand kort-golvend in even deinend

108